Adam i Ewa

Najsłynniejszy wenecjanin
Przez kilka stuleci Wenecja była jednym z najważniejszych na świecie ośrodków malarstwa. Za najwybitniejszego przedstawiciela tzw. szkoły weneckiej uważany jest Tycjan. Tworzył nie tylko w Wenecji. Był nadwornym malarzem cesarza Karola V i na jego zamówienie pracował również w Bolonii, Rzymie i Augsburgu.
Malował w duchu renesansu. Do szkoły weneckiej wniósł elementy patosu i swobodę kompozycji. Jak każdy wenecjanin był wybitnym kolorystą. Początkowo operował ciepłą tonacją z kontrastami czerwieni (ulubiony karmin) i zieleni, później zwrócił się ku chłodnym zestawieniom błękitów i żółcieni. Jego twórczość w znacznym stopniu wpłynęła na rozwój malarstwa XVII w. Peter Paul Rubens tak podziwiał Tycjana, że skopiował kilka jego dzieł, m.in. właśnie "Adama i Ewę".

Wąż z głową dziecka
Pozornie dzieło Tycjana ujmuje temat grzechu pierworodnego w sposób konwencjonalny. Postacie Adama i Ewy znajdują się z dwóch stron Drzewa Wiadomości Dobrego i Złego. Ewa bierze do ręki owoc podany jej przez węża.
Artysta z Wenecji namalował jednak węża inaczej niż wcześniejsi twórcy. Wąż przybiera na jego obrazie kształty dziecka, ma ludzką głowę i rękę.

Gest odrzucenia
W nowy sposób Tycjan namalował również Adama. Jego przechylone, jakby odsuwające się od drzewa ciało wyraża niepokój i napięcie. Lewą ręką wyraźnie próbuje powstrzymać Ewę, która wydaje się tego gestu nie zauważać.