Jan

Pójście obu braci za Jezusem wywołało dość gwałtowną reakcję ojca, co sprawiło, że nadano im przydomek „Synowie Gromu”. Powołany przez Jezusa do grona Dwunastu, był najmłodszym z nich. Ale szczególnie uprzywilejowanym wraz z Szymonem Piotrem i swoim bratem Jakubem.

Wraz z nimi był świadkiem szczególnych wydarzeń - wskrzeszenia córki Jaira, przemienienia Jezusa na górze Tabor. Najmłodszy okazał się najwierniejszym uczniem Pana. Towarzyszył Mu do końca pod krzyżem wraz z Maryją i dwoma innymi Mariami.

Z Szymonem Piotrem przybiegł w poranek zmartwychwstania do grobu - już pustego. Najstarsza tradycja przypisuje mu autorstwo czwartej Ewangelii - spisanej pod koniec I wieku, także trzech listów i księgi Apokalipsy.

Ewangelia Janowa odbiega stylem i charakterem od Ewangelii synoptycznych. Uszeregowana jest wedle wielkich mów Jezusa, w wielu fragmentach poetycka. Ale i trzymająca się ziemi - w niejednym szczególe wzbogaca naszą wiedzę o Palestynie tamtej epoki.

Jan dożył długich lat i zakończył życie w Efezie.

Otwórz: J 21,20-25; 1 J 1,1-3; Ap 1,1 nn.