Judea

Jest to kraina górzysta, w czasach biblijnych obfitująca w pastwiska. Liczne groty dawały schronienie stadom owiec i pasterzom.

Po zdobyciu Ziemi Obiecanej przez Hebrajczyków, przybyłych z Egiptu, dokonano podziału kraju pomiędzy 12 plemion wywodzących się od synów patriarchy Jakuba. Krainę, która przypadła potomkom Judy, nazwano od jego imienia.

Obejmowała południową część Palestyny z Jerozolimą. Z czasem stała się królestwem Judy, potem dzieliła losy ówczesnej historii, przechodząc pod władanie kolejnych potęg, królów i namiestników.

Jest to kraina górzysta, w czasach biblijnych obfitująca w pastwiska. Liczne groty dawały schronienie stadom owiec i pasterzom.

Na południowy wschód od Jerozolimy rozciąga się Pustynia Judzka - skalisty labirynt poprzecinany plątaniną wąwozów, w czasie deszczów jesienno-zimowych wypełniających się rwącymi potokami, latem suchych. Siedziba rozmaitej maści łotrzyków, a wedle ludowych przekonań mieszkanie złych duchów.

W centrum wznosi się wysoki masyw od Hebronu na południu po góry otaczające Jerozolimę.

Na wschodzie Morze Martwe i dolina Jordanu są położone w depresji, co daje znaczne różnice wysokości dochodzące do 1100-1300 metrów. Stąd wyrażenie „wstępować do Jerozolimy” bądź „zstępować do Jerycha”.

Nazwę Judei Rzymianie przenosili na całą Palestynę.

Otwórz: t 2,22; 4,25; J 4,3 nn.; Łk 10,30 nn

«« | « | 1 | » | »»
Wiara_wesprzyj_750x300_2019.jpg