Odnów nas, Boże!

W Biblii nieraz wraca określenie narodu izraelskiego jako „winnicy Pana”. Stąd refren psalmu 80 (79) wzięty z księgi Izajasza (5,7).

Sam psalm to pieśń narodu, który był potężny „od Morza aż do Rzeki” - od morza zwanego przez nas Śródziemnym po rzekę Eufrat. Upadek potęgi państwa Dawidowego wymownie przedstawia druga strofa - ogrodzenie winnicy zburzone, owoce rozkradane, dzikie zwierzęta dopełniają reszty. W niebo biegnie lament upokorzonego narodu. Z lamentem błaganie o Bożą pomoc,

O obronę przed spadającymi zewsząd klęskami. A przecież naród sam sobie winien. W pieśni pojawia się tak ważna refleksja: „Już więcej nie odwrócimy się od Ciebie”.

To gniew Bożej sprawiedliwości dopuścił, iż winnica-naród przeżywa czas strasznego upadku, klęsk, nieszczęść.

Psalmista idzie dalej w tej refleksji - naród zostawiony swoim słabościom, niewiernościom, grzechom, a pewnie i zbrodniom nie jest w stanie z tego wszystkiego się wydobyć. Dlatego kolejna prośba do Boga: „Odnów nas, Panie, Boże Zastępów”.

Ten psalm powinien stać się modlitwą także naszego narodu. Nas też „niszczy dzik leśny”. I my także odnowy potrzebujemy.