1. Tesaloniczanie

Słowo zjawi się (apokalypto) towarzyszy tajemnicy, którą stanowi nieprawość, zło i działanie szatana, ujawniające się w swoim czasie (2,6). Zwycięstwo odniesie Pan Jezus, który je zniszczy tchnieniem swoich ust i zgładzi majestatem swego przyjścia (2,8). Tytuł Pan Jezus jest charakterystyczny dla chrystologii Pawłowej (M. Bednorz). Apostoł przejął ten tytuł od wspólnot judeochrześcijańskich z Jerozolimy, gdzie Hebrajczycy i Helleniści (Dz 6,1-6) posługiwali się zwrotem Panem jest Jezus (1 Kor 12,3; Rz 10,9; Flp 2,6-11) i uczynił z niego wyznanie wiary pierwszych chrześcijan.
Obraz tchnienia ust przypomina akt nowego stworzenia dzięki mocy słowa Bożego: Niebo i ziemia przeminą, ale moje słowa nie przeminą. Objawi się odnawiająca wszystko moc Słowa Bożego! W obrazie tym pojawiają się też dwa inne słowa: epifania i paruzja wskazujące na ostateczne przyjścia Pana. W grece klasycznej pierwsze oznacza nagłe zjawienie się nieprzyjaciela, monarchy, bóstwa lub niesienie jakiejś pomocy, a w drugim kryją się dwa znaczenia: przyjście i obecność. Grecka parousia oznacza po prostu być obecnym albo przybyć. Paruzja była świętem ludowym związanym z uroczystą wizytą władcy w jakimś mieście. W czasach chrześcijańskich (w IV w.) termin nabiera znaczenia religijnego. Wskazuje na Chrystusa, który przyjdzie niezwłocznie: Marana tha (1 Kor 16,22; Ap 22,20; Didache 10,6). Prawdziwa paruzja będzie spotkaniem z Chrystusem w czasie dnia Pańskiego.
W 1 Tes 3,13 Apostoł Paweł przedstawia Pana Jezusa jako sędziego – przewodniczącego trybunału. Przed tym trybunałem muszą stanąć wszyscy ludzie bez wyjątku (1 Kor 3,10-15). Apostoł prosi jednak Pana, by umocnił serca chrześcijan na ten szczególny moment: abyście byli nienaganni w świętości wobec Boga, naszego Ojca, gdy przyjdzie nasz Pan, Jezus, w otoczeniu sowich świętych. Pewność nadejścia dnia Pańskiego i nieuchronność sądu ostatecznego przy końcu świata wzywa do poszukiwania odpowiedzi na pytania podstawowe:

Czy naprawdę czekamy nadejścia dnia Sądu Ostatecznego?

Czym jest dla nas nadzieja nowego nieba i nowej ziemi?

Czy wyczekujemy „z radością i pokojem w sercu” tego dnia, w którym Pan Jezus doprowadzi do ostatecznej zmiany styl naszego życia?

Dodaj :.własne pytania do refleksji dla innych uczestników.

MÓDL SIĘ!

Marana-tha, przyjdź Panie Jezu, czekamy na ten piękny dzień Twego powtórnego przyjścia na końcu czasów. Przyjdź niezwłocznie i ostatecznie. Daj nam nową ziemię i nowe niebo – przywróć harmonię raju, wieczną szczęśliwość bycia z Tobą i oglądania Ciebie „twarzą w twarz”. Nic piękniejszego nie może się nam przydarzyć! Bądź więc nam Emanuelem – Bogiem z nami!

Dodaj :.własną modlitwę zrodzoną ze spotkania z żywym Słowem.

ŻYJ SŁOWEM!

Warto spisać sobie listę rad i zachęt św. Pawła. Nade wszystko zaś przejąć się i wcielić w życie choć jedną z nich, np. w każdej sytuacji dziękujcie! albo nie zniechęcajcie się w czynieniu dobra!

Dodaj :.twój dobry czyn, który zrodził się ze Słowa