Poszukiwanie utraconego, czyli o raju w Biblii

„A zasadziwszy ogród w Eden na wschodzie, Pan Bóg umieścił tam człowieka, którego ulepił” (Rdz 2,8). Tak lapidarnie rozpoczyna się biblijny wątek raju. Bo właśnie ów zasadzony na wschodzie ogród Eden zwykło się potem nazywać rajem.

Swoistą antycypacją owego raju w historii biblijnej jest Ziemia Obiecana ku której Izraelici zmierzali przez czterdzieści lat swojej wędrówki przez pustynię. Miała to być kraina mlekiem i miodem płynąca. Choć zasobna, nie była jednak tym samym, co utracony niegdyś przez ludzkość raj. Dlatego, zwłaszcza w chwilach dla Izraela trudnych, prorocy zapowiadali nadejście nowych, lepszych czasów. Nawiązywali przy tym często do „rajskich” obrazów mówiąc np. że w owym czasie Izrael będzie jak Eden (Iz 51,3; Ez 36,35), a życie ludzkie podobne do tego z czasów rajskich: ziemia będzie niezwykle płodna (Oz 2, 23; Am 9, 13, Jer 31, 27-28), zapanuje powszechny pokój, nie tylko między ludźmi, ale także człowiekiem i światem przyrody (Iz 2,4; Oz 2, 20; Iz 11, 6-9), nastąpi niczym niezakłócona radość (Jer 31, 13; Iz 35,5-10; 65, 18-19). Według proroków nie w będzie też wtedy cierpienia, a nawet śmierci (Iz 35, 5-10; 65,19; 25,7-10).

Niech się rozweselą pustynia i spieczona ziemia, niech się raduje step i niech rozkwitnie! Niech wyda kwiaty jak lilie polne, niech się rozraduje, skacząc i wykrzykując z uciechy. Chwałą Libanu ją obdarzono, ozdobą Karmelu i Saronu. Oni zobaczą chwałę Pana, wspaniałość naszego Boga. Pokrzepcie ręce osłabłe, wzmocnijcie kolana omdlałe! Powiedzcie małodusznym: Odwagi! Nie bójcie się! Oto wasz Bóg, oto - pomsta; przychodzi Boża odpłata; On sam przychodzi, by zbawić was. Wtedy przejrzą oczy niewidomych i uszy głuchych się otworzą. Wtedy chromy wyskoczy jak jeleń i język niemych wesoło krzyknie. Bo trysną zdroje wód na pustyni i strumienie na stepie; spieczona ziemia zmieni się w pojezierze, spragniony kraj w krynice wód; badyle w kryjówkach, gdzie legały szakale - na trzcinę z sitowiem. Będzie tam droga czysta, którą nazwą Drogą Świętą. Nie przejdzie nią nieczysty, gdy odbywa podróż, i głupi nie będą się tam wałęsać. Nie będzie tam lwa, ni zwierz najdzikszy nie wstąpi na nią ani się tam znajdzie, ale tamtędy pójdą wyzwoleni. Odkupieni przez Pana powrócą, przybędą na Syjon z radosnym śpiewem, ze szczęściem wiecznym na twarzach: osiągną radość i szczęście, ustąpi smutek i wzdychanie. (Iz 35,1-10)



Raj dla potomków



Trzeba jednak zaznaczyć, że w Starym Testamencie nie ma jasnego podejścia do kwestii życia pozagrobowego. Dlatego obietnice proroków należy raczej odnosić do ludzkości jako takiej, a nie pojedynczego człowieka. Nastanie kiedyś czas raju, ale niekoniecznie będzie on dostępny dla tych, którzy owych eschatologicznych czasów nie dożyją. Właściwie dopiero w ostatnich księgach Starego Testamentu (Machebejskie, Mądrości), a po nich w literaturze międzytestementalnej oraz w Nowym Testamencie, wiara w życie wieczne zostaje wyraźnie wyrażona. Następuje w nich też pewne przeniesienie prawdy o szczęśliwych czasach eschatologicznych na „czas” po śmierci: szczęście staje się w ten sposób dostępne wszystkim, także tym, którzy nadejścia Boga na ziemię nie doczekali.





Przywrócić i dać więcej



Choć we wspomnianych wyżej księgach Starego Testamentu mowa jest o nagrodzie dla sprawiedliwych zmarłych, to właściwie dopiero Nowy Testament szerzej ten temat rozwinie. Ukazując Potomka Niewiasty, który ściera głowę węża.

Motywy raju i powrotu do niego ludzkości w pismach Nowego Testamentu nie są zbyt mocno wyakcentowane, ale jednak dość wyraźne. Na przykład wzmianka o pobycie Jezusa na pustyni u Marka, choć najkrótsza, nawiązuje do sytuacji z raju. „(Jezus) Czterdzieści dni przebył na pustyni, kuszony przez szatana. Żył tam wśród zwierząt, aniołowie zaś usługiwali Mu” (Mk 1, 13). W tej samej Ewangelii Jezus tłumacząc powody, dla których rozwód jest niedopuszczalny powołuje się na pierwotny Boży zamysł (na początku - Mk 10,6). Bardzo wyraźnie do tych motywów nawiązuje też św. Paweł ukazując Jezusa jako Nowego Adama (1Kor 15, 20-22), a także Apokalipsa (2,7; 22, 2)

Tymczasem jednak Chrystus zmartwychwstał jako pierwszy spośród tych, co pomarli. Ponieważ bowiem przez człowieka [przyszła] śmierć, przez człowieka też [dokona się] zmartwychwstanie. I jak w Adamie wszyscy umierają, tak też w Chrystusie wszyscy będą ożywieni (1Kor 15, 20-22)


Ważniejsze jednak od literalnych nawiązań jest przesłanie, które niesie ze sobą Jezus. Jest tym, który wypędza złe duchu uzdrawia chorych, wskrzesza umarłych, potrafi nakarmić głodne rzesze, a uciśnionym przywraca sprawiedliwość. Odwraca więc to wszystko, co zepsuł grzech pierwszych rodziców. Jezus jawi się więc jako ten, który przywraca człowiekowi utracony raj. Jednak przez Jego działalność ziemia nie stanie się Edenem (przynajmniej nie od razu). To szczęście czeka raczej tych, którzy wespół z Nim poniosą krzyż. Razem z nim będą cierpieć, by potem razem z nim zmartwychwstać. To dla nich jest obietnica nowego nieba i nowej ziemi (Ap 21,1), a jej potwierdzeniem jest zmartwychwstanie i wniebowstąpienie Jezusa.

Wtedy Jezus rzekł do swoich uczniów: Jeśli kto chce pójść za Mną, niech się zaprze samego siebie, niech weźmie krzyż swój i niech Mnie naśladuje. Bo kto chce zachować swoje życie, straci je; a kto straci swe życie z mego powodu, znajdzie je. Mt 16, 24-25



I ujrzałem niebo nowe i ziemię nową, bo pierwsze niebo i pierwsza ziemia przeminęły, i morza już nie ma. I Miasto Święte - Jeruzalem Nowe ujrzałem zstępujące z nieba od Boga, przystrojone jak oblubienica zdobna w klejnoty dla swego męża. I usłyszałem donośny głos mówiący od tronu: Oto przybytek Boga z ludźmi: i zamieszka wraz z nimi, i będą oni jego ludem, a On będzie Bogiem z nimi. I otrze z ich oczu wszelką łzę, a śmierci już odtąd nie będzie. Ani żałoby, ni krzyku, ni trudu już /odtąd/ nie będzie, bo pierwsze rzeczy przeminęły. I rzekł Zasiadający na tronie: Oto czynię wszystko nowe. I mówi: Napisz: Słowa te wiarygodne są i prawdziwe. I rzekł mi: Stało się. Jam Alfa i Omega, Początek i Koniec. Ja pragnącemu dam darmo pić ze źródła wody życia. Zwycięzca to odziedziczy i będę Bogiem dla niego, a on dla mnie będzie synem. Ap 21,1-7


Niech się nie trwoży serce wasze. Wierzycie w Boga? I we Mnie wierzcie. W domu Ojca mego jest mieszkań wiele. Gdyby tak nie było, to bym wam powiedział. Idę przecież przygotować wam miejsce. A gdy odejdę i przygotuję wam miejsce, przyjdę powtórnie i zabiorę was do siebie, abyście i wy byli tam, gdzie Ja jestem (J 14, 1-3).


Dla tych, którzy pójdą wraz z Nim, przygotowane jest wieczne mieszkanie u Boga. To już coś więcej niż tylko ziemski raj.

«« | « | 1 | 2 | » | »»

aktualna ocena |   |
głosujących |   |
Pobieranie.. Ocena | bardzo słabe | słabe | średnie | dobre | super |

Wiara_wesprzyj_750x300_2019.jpg