IV NIEDZIELA WIELKANOCY - rok B

Komentarze biblijne do czytań liturgicznych.

więcej »

Biblijne konteksty

Za Pasterzem ku przebóstwieniu

Garść uwag do czytań na IV niedzielę wielkanocną roku B z cyklu „Biblijne konteksty”.

więcej »

Wideo na niedzielę

Od słowa do Słowa. 4 Niedziela Wielkanocna B

Nie, jeszcze nie wracajmy do normalności. Jeszcze trwa wielkanocna euforia.

więcej »

Nasz cykl

Malachiasz nie tylko na Adwent

Zadziwiające, jak cięte uwagi proroka Starego Testamentu mogą być aktualne dla chrześcijan XXI wieku.

więcej »

Pragnę... O potrzebach człowieka w Piśmie Świętym

Jezus odpowiada także na ludzką potrzebę pokonania śmierci. Ewangelie wspominają o trzech wskrzeszeniach, których dokonał. Przywrócił życie córce Jaira (Mk 5,22-43), młodzieńcowi z Nain (Łk 7, 11-17)i Łazarzowi (J 11). Przynajmniej o tym ostatni wiadomo, że z całą pewnością był martwy. W końcu Jezus sam powstał z martwych. Wierzącym w Niego obiecuje zmartwychwstanie i życie wieczne.

Kiedy zaś Marta dowiedziała się, że Jezus nadchodzi, wyszła Mu na spotkanie. Maria zaś siedziała w domu.. Marta rzekła do Jezusa: Panie, gdybyś tu był, mój brat by nie umarł. Lecz i teraz wiem, że Bóg da Ci wszystko, o cokolwiek byś prosił Boga.. Rzekł do niej Jezus: Brat twój zmartwychwstanie. Rzekła Marta do Niego: Wiem, że zmartwychwstanie w czasie zmartwychwstania w dniu ostatecznym. Rzekł do niej Jezus: Ja jestem zmartwychwstaniem i życiem. Kto we Mnie wierzy, choćby i umarł, żyć będzie. Każdy, kto żyje i wierzy we Mnie, nie umrze na wieki. Wierzysz w to? Odpowiedziała Mu: Tak, Panie! Ja wciąż wierzę, żeś Ty jest Mesjasz, Syn Boży, który miał przyjść na świat.

Jak wskutek grzechu człowiek utracił wewnętrzny pokój, tak Jezus przez swoją działalność potrafi go człowiekowi przywrócić. Czyni to przebaczając ludziom grzechy, przygarniając ich i przyjaźnie z nimi obcując. Tak było w przypadku kobiety marnotrawiącej drogocenny olejek (Mk 14, 3-9), Zacheusza (Łk 19, 1-10) czy łotra na krzyżu (Łk 23, 39-43). Znękanym i zniechęconym swoim życiem mówi, że są błogosławieni (Mt 5, 3-10) i obiecuje uczniom pokój, którego świat dać nie może (J 14, 27). Swoim przykładem i nauką stara się naprawić także zniszczone dobre międzyludzkie relacje, wzywając do ich naprawy. Jednak o ile trud pracy, śmierć, choroby i inne cierpienia nie zależą od woli człowieka, o tyle w naprawie międzyludzkich relacji człowiek może rzeczywiście wiele zrobić. Dlatego Jezus nie tylko sam podnosi na duchu, sam buduje dobre relacje zwłaszcza z odrzuconymi i pogardzanymi, ale wzywa także, by ludzie w tym względzie wzięli sprawy w swoje ręce dając wierzącym w Niego nowe przykazanie: by wzajemnie tak się miłowali, jak On ich umiłował oddając za nich na krzyżu życie (J 13, 34-35)

A gdy Jezus był w Betanii, w domu Szymona Trędowatego, i siedział za stołem, przyszła kobieta z alabastrowym flakonikiem prawdziwego olejku nardowego, bardzo drogiego. Rozbiła flakonik i wylała Mu olejek na głowę. A niektórzy oburzyli się, mówiąc między sobą: Po co to marnowanie olejku? Wszak można było olejek ten sprzedać drożej niż za trzysta denarów i rozdać ubogim. I przeciw niej szemrali. Lecz Jezus rzekł: Zostawcie ją; czemu sprawiacie jej przykrość? Dobry uczynek spełniła względem Mnie. Bo ubogich zawsze macie u siebie i kiedy zechcecie, możecie im dobrze czynić; lecz Mnie nie zawsze macie. Ona uczyniła, co mogła; już naprzód namaściła moje ciało na pogrzeb. Zaprawdę, powiadam wam: Gdziekolwiek po całym świecie głosić będą tę Ewangelię, będą również opowiadać na jej pamiątkę to, co uczyniła. (Mk 14, 3-9)

Błogosławieni ubodzy w duchu, albowiem do nich należy królestwo niebieskie.
Błogosławieni, którzy się smucą, albowiem oni będą pocieszeni.
Błogosławieni cisi, albowiem oni na własność posiądą ziemię.
Błogosławieni, którzy łakną i pragną sprawiedliwości, albowiem oni będą nasyceni.
Błogosławieni miłosierni, albowiem oni miłosierdzia dostąpią.
Błogosławieni czystego serca, albowiem oni Boga oglądać będą.
Błogosławieni, którzy wprowadzają pokój, albowiem oni będą nazwani synami Bożymi.
Błogosławieni, którzy cierpią prześladowanie dla sprawiedliwości, albowiem do nich należy królestwo niebieskie.
Błogosławieni jesteście, gdy /ludzie/ wam urągają i prześladują was, i gdy z mego powodu mówią kłamliwie wszystko złe na was.
Cieszcie się i radujcie, albowiem wasza nagroda wielka jest w niebie. Tak bowiem prześladowali proroków, którzy byli przed wami. Mt 5, 3-12

Gdy Syn Człowieczy przyjdzie w swej chwale i wszyscy aniołowie z Nim, wtedy zasiądzie na swoim tronie pełnym chwały. I zgromadzą się przed Nim wszystkie narody, a On oddzieli jednych [ludzi] od drugich, jak pasterz oddziela owce od kozłów. Owce postawi po prawej, a kozły po swojej lewej stronie. Wtedy odezwie się Król do tych po prawej stronie: Pójdźcie, błogosławieni Ojca mojego, weźcie w posiadanie królestwo, przygotowane wam od założenia świata! Bo byłem głodny, a daliście Mi jeść; byłem spragniony, a daliście Mi pić; byłem przybyszem, a przyjęliście Mnie;. byłem nagi, a przyodzialiście Mnie; byłem chory, a odwiedziliście Mnie; byłem w więzieniu, a przyszliście do Mnie.. Wówczas zapytają sprawiedliwi: Panie, kiedy widzieliśmy Cię głodnym i nakarmiliśmy Ciebie? spragnionym i daliśmy Ci pić? Kiedy widzieliśmy Cię przybyszem i przyjęliśmy Cię? lub nagim i przyodzialiśmy Cię? Kiedy widzieliśmy Cię chorym lub w więzieniu i przyszliśmy do Ciebie? A Król im odpowie: Zaprawdę, powiadam wam: Wszystko, co uczyniliście jednemu z tych braci moich najmniejszych, Mnieście uczynili. Mt 25:31-40

„(…) Słyszeliście, że powiedziano: Oko za oko i ząb za ząb!. A Ja wam powiadam: Nie stawiajcie oporu złemu. Lecz jeśli cię kto uderzy w prawy policzek, nadstaw mu i drugi! Temu, kto chce prawować się z tobą i wziąć twoją szatę, odstąp i płaszcz! Zmusza cię kto, żeby iść z nim tysiąc kroków, idź dwa tysiące! Daj temu, kto cię prosi, i nie odwracaj się od tego, kto chce pożyczyć od ciebie.. Słyszeliście, że powiedziano: Będziesz miłował swego bliźniego, a nieprzyjaciela swego będziesz nienawidził. A Ja wam powiadam: Miłujcie waszych nieprzyjaciół i módlcie się za tych, którzy was prześladują; tak będziecie synami Ojca waszego, który jest w niebie; ponieważ On sprawia, że słońce Jego wschodzi nad złymi i nad dobrymi, i On zsyła deszcz na sprawiedliwych i niesprawiedliwych. Jeśli bowiem miłujecie tych, którzy was miłują, cóż za nagrodę mieć będziecie? Czyż i celnicy tego nie czynią? I jeśli pozdrawiacie tylko swych braci, cóż szczególnego czynicie? Czyż i poganie tego nie czynią? Bądźcie więc wy doskonali, jak doskonały jest Ojciec wasz niebieski. Mt 5,38-48

Jezus odpowiada także na najgłębszą potrzebę człowieka: odnowienia przyjaźni z Bogiem. Swoich uczniów nie z nazywa sługami, a przyjaciółmi (J 15, 9-17); obiecuje im mieszkanie w domu Ojca (J 14, 1-3). Zapowiada też, że będzie z każdym, kto zechce otworzyć Mu drzwi i że razem z Nim zakrólują w niebie. (Ap 3, 20-22)

Jak Mnie umiłował Ojciec, tak i Ja was umiłowałem. Wytrwajcie w miłości mojej! Jeśli będziecie zachowywać moje przykazania, będziecie trwać w miłości mojej, tak jak Ja zachowałem przykazania Ojca mego i trwam w Jego miłości. To wam powiedziałem, aby radość moja w was była i aby radość wasza była pełna. To jest moje przykazanie, abyście się wzajemnie miłowali, tak jak Ja was umiłowałem. Nikt nie ma większej miłości od tej, gdy ktoś życie swoje oddaje za przyjaciół swoich. Wy jesteście przyjaciółmi moimi, jeżeli czynicie to, co wam przykazuję.. Już was nie nazywam sługami, bo sługa nie wie, co czyni pan jego, ale nazwałem was przyjaciółmi, albowiem oznajmiłem wam wszystko, co usłyszałem od Ojca mego. Nie wyście Mnie wybrali, ale Ja was wybrałem i przeznaczyłem was na to, abyście szli i owoc przynosili, i by owoc wasz trwał - aby wszystko dał wam Ojciec, o cokolwiek Go poprosicie w imię moje. To wam przykazuję, abyście się wzajemnie miłowali. J 15, 9-17

Oto stoję u drzwi i kołaczę: jeśli kto posłyszy mój głos i drzwi otworzy, wejdę do niego i będę z nim wieczerzał, a on ze Mną. Zwycięzcy dam zasiąść ze Mną na moim tronie, jak i Ja zwyciężyłem i zasiadłem z mym Ojcem na Jego tronie. Kto ma uszy, niechaj posłyszy, co mówi Duch do Kościołów. Ap 3, 20-22

Natchnieni przez Boga autorzy Biblii uczą, dlaczego człowiekowi na ziemi nie jest zbyt dobrze. Stwierdzają, że człowiek nie potrafi sam zapewnić sobie szczęścia i tylko Bóg może zaradzić wszystkim ludzkim potrzebom. Jednocześnie przypominają, że człowiek nie powinien siedzieć z założonymi rękami. Raczej powinien zmieniać świat na lepszy i zaradzać ludzkim potrzebom tam, gdzie jest to możliwe.

«« | « | 1 | 2 | 3 | 4 | » | »»