Ta Księga ma zmieniać ludzi

Było to drugie za pontyfikatu Benedykta XVI Zgromadzenie Ogólne Synodu Biskupów. Poprzednie – na temat Eucharystii – odbyło się trzy lata temu, a zwołał je jeszcze Jan Paweł II. Tym razem w centrum zainteresowania uczestników Synodu było Pismo Święte. Biskupi obradowali nad miejscem Słowa Bożego w życiu i misji Kościoła.

Wielkie wydarzenia i małe ciekawostki
Uczestników zgromadzenia Synodu Biskupów nazywa się ojcami synodalnymi. Tegoroczni reprezentowali 113 krajów z całego świata i 25 urzędów Kurii Rzymskiej. Oprócz biskupów w Synodzie uczestniczyli eksperci – teologowie i bibliści, a także audytorzy świeccy. O poprzednim Synodzie mówiono, że wzięło w nim udział najwięcej biskupów w 40-letniej historii. Ciekawostką czy swoistym rekordem zakończonego przed tygodniem była największa liczba uczestniczących w nim kobiet. W gronie ekspertów znalazło się ich 6, a wśród audytorów aż 19. W obradach uczestniczyli także przedstawiciele 10 niekatolickich Kościołów i wspólnot, m.in. Patriarchatu Moskiewskiego, Wspólnoty Anglikańskiej, Światowej Federacji Luterańskiej.

Po raz pierwszy w auli synodalnej przemawiał zwierzchnik Kościoła prawosławnego. Na to wydarzenie zwracali uwagę wszyscy obserwatorzy. 18 października Ekumeniczny Patriarcha Konstantynopola Bartłomiej I razem z Papieżem i ojcami synodalnymi odprawił nieszpory. Następnie, już w auli synodalnej, mówił o Biblii jako księdze łączącej chrześcijan różnych wyznań oraz o prymacie Biskupa Rzymu. W tym kontekście komentatorzy zwracali uwagę zwłaszcza na symbolikę miejsca wybranego na wspólną modlitwę. Odbyła się ona w Kaplicy Sykstyńskiej, w której kardynałowie od wieków wybierają następcę św. Piotra. Po raz pierwszy na Synod przyjechali także goście specjalni, zaproszeni przez papieża Benedykta XVI: główny rabin Hajfy, który podczas kongregacji generalnej mówił o roli Pisma Świętego w historii i życiu narodu żydowskiego, oraz sekretarz generalny Zjednoczonych Towarzystw Biblijnych i brat Alois, przeor wspólnoty z Taizé.

W synodalnej auli
Najpierw obradowały kongregacje generalne. To debaty, w których brali udział wszyscy uczestnicy Synodu. Odbywały się one zazwyczaj w obecności Papieża, który czasem też im przewodniczył. W czasie tych zebrań każdy z uczestników mógł zabrać głos, ale jego przemówienie nie mogło trwać dłużej niż 5 minut. Obserwatorzy w wystąpieniach biskupów dostrzegli 6 dominujących tematów: nieredukowanie Słowa Bożego do Biblii; sposób przepowiadania Słowa Bożego, zwłaszcza w czasie homilii; medytacyjna lektura Pisma Świętego, czyli tzw. lectio divina; znaczenie Starego Testamentu; zagadnienia związane z egzegezą, czyli metodą interpretacji Pisma Świętego; i tłumaczenia Biblii. Każdą popołudniową kongregację kończyła godzinna dyskusja. Zwyczaj ten został wprowadzony w czasie poprzedniego Synodu o Eucharystii.