Rozeznawanie w Biblii

Fragment książki "ROZEZNAWANIE czyli myślenie i działanie zgodnie z wolą Bożą", który publikujemy za zgodą Wydawnictwa Edycja Świętego Pawła

2. W Starym Testamencie rozeznawanie stanowi gwarancję zachowania wierności Bogu

Jeśli przejrzy się strony Pisma Świętego w celu głębszego zrozu­mienia, czym jest rozeznawanie, może rozczarować nas fakt, że w Starym Testamencie nie spotkamy słowa „rozeznawanie". Z pewnością znajdzie się niejeden przykład, w którym rozeznawa­nie stosowane jest w praktyce, prawie na każdej stronie i w wie­lu konkretnych sytuacjach wziętych z życia narodu izraelskiego. Człowiek bowiem już od pierwszych stronic Biblii stawiany jest w sytuacji wyboru, kiedy musi rozeznawać, żeby dochować wier­ności Bogu[1]. Człowiek biblijny, wykazujący coraz większą skłon­ność do czczenia bożków zamiast do posłuszeństwa woli Bożej, zmuszony jest do podejmowania trudnych wyborów narzuconych przez Boski autorytet, który nie podlega uwarunkowaniom i nie zamierza tłumaczyć się przed człowiekiem ze stawianych mu wy­magań. Wybory opisane w Biblii obejmują zawsze szeroką sferę niejasności i wymagają wiary całkowitej i bezwarunkowej, jak ma to miejsce w przypadku powołania Abrahama: „Pan powiedział do Abrama: «Zostaw twoją ziemię, twój ród i dom twojego ojca, i idź do kraju, który ci wskażę»" (Rdz 12,1). „Przez wiarę Abraham okazał posłuszeństwo wezwaniu, aby wyruszyć na miejsce, które miał otrzymać w dziedzictwie. Wyruszył, nie wiedząc, dokąd zmie­rza" (Hbr 11, 8).
Te biblijne wybory często zmuszają człowieka do kroczenia dro­gą, której kierunku nie zna, pozwalając mu dostrzegać Boże światło stopniowo, dzień po dniu. Nakładają się one zatem na wiarę i wymagają, żeby człowiek umiał odczytać Boże zamiary. W tym celu Bóg posłał przewodników swojemu ludowi, którzy mówią w Jego imieniu i interpretują Jego wolę: proroków. Jednym ze szczególnych zadań proroka było więc uwrażliwianie Izraela na zbawienne czy­ny, których Bóg dokonywał w historii tego narodu[2].
Przez proroków potrzeba rozeznania narzucona zostaje całemu ludowi, a zwłaszcza królom Izraela i Judy, gdyż pośród nich pro­rokowali też ci, których Bóg nie posłał, czyli fałszywi prorocy. Oni nie są sługami woli Bożej, a zatem oszukują lud: „Tak mówi Pan Zastępów: Nie słuchajcie słów tych proroków, gdy wam proroku­ją. Oni was zwodzą, opowiadają wam urojenia swoich serc, a nie to, co pochodzi z ust Pana. Ośmielają się mówić do tych, co gardzą słowem Pana: «Będziecie mieć pokój»; a do tych, który postępują według zatwardziałości serca: «Nie przyjdzie na was nieszczęście»" (Jr 23,16-17). Wobec słabości Izraela, który nieraz zapominał o do­brodziejstwach, które Bóg mu uczynił, i ulegał pokusie powrotu do idolatrii, rozeznawanie dokonywane przez proroków było najpew­niejszym środkiem do odczytania woli Boga i do kroczenia Jego drogami, a zatem do stania się i pozostania narodem wolnym.

---------------------------------------------

[1] Na przykład: wybór Adama (Rdz 2, 17), Kaina (4, 7), Abrahama (12, 14), ludu Bożego (Wj 19, 8; 24, 3; Joz 24, 15; Pwt 28,1.15; 1 Krl 19, 21).
[2] Por. Dictionnaire de spiritualite, III, Beauchesne, Paris 1957, kol. 1223; 1228.

«« | « | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | » | »»

aktualna ocena |   |
głosujących |   |
Pobieranie.. Ocena | bardzo słabe | słabe | średnie | dobre | super |

Wiara_wesprzyj_750x300_2019.jpg