Pesach

Jak przeżywano uroczystości paschalne w czasach Jezusa, kiedy rytuał Paschy związany był z kultem Świątyni? Co mówi o baranku ofiarnym Talmud?

Kapłani - kohanim - stali w szeregach sięgających od ołtarza aż po część dziedzińca Izraela; w rękach trzymali kielichy ze srebra i ze złota. Kielichy te miały dno o kształcie półkuli, aby kapłan przyjąwszy do kielicha krew ofiary, nie mógł postawić go na płytach dziedzińca (krew mogłaby wówczas skrzepnąć, przez co stałaby się niezdatna dla celów kultowych).

Gdy baranek został już zabity, kapłan stojący na końcu szeregu zbierał jego krew, podawał ją stojącemu obok, ten następnemu; w ten sposób kielich docierał do kapłana stojącego na początku szeregu, przy ołtarzu. Kapłan ten jednym rzutem wylewał krew na dno ołtarza.

W każdym szeregu każdy kapłan otrzymywał kolejno kielich pełny, a kielich pusty zwracał poprzedzającemu go sąsiadowi.

Następnie zawieszano baranka za tylne nogi na hakach umiesz­czonych na słupach, zdejmowano z niego skórę i wyjmowano wnętrzności, aby części przeznaczone na spalenie móc złożyć na ołtarzu. Wnętrzności baranka umieszczano w misie i przekazywano kapłanowi, który je solił i spalał na ołtarzu ofiarnym.

Kiedy pierwsza grupa zakończyła już ceremonię ofiary, otwiera­no bramę dziedzińca, miejsce pierwszej grupy zajmowała druga, później trzecia, by kolejno złożyć ofiarę. Następnie uprzątano dziedziniec i każdy wracał ze swoim barankiem, aby go upiec w obrębie murów Jerozolimy i zasiąść do sederu, rytualnego posiłku paschalnego.

Według Ewangelii synoptycznych w czasie takiej nocy sederowej, nocy czuwania i pełni księżyca, dnia czternastego miesiąca nisan w trzydziestym roku naszej ery Jezus ustanowił Eucharystię. We­dług Ewangelii świętego Jana Jezus został ukrzyżowany czternas­tego nisan po południu i skonał piętnastego nisan. Data wprawdzie jest różna, lecz dzień tygodnia ten sam we wszystkich czterech Ewangeliach: Jezus został ukrzyżowany w piątek i zmartwychwstał w niedzielę, w pierwszy dzień tygodnia i pierwszy dzień żniw.

W pierwszy dzień Przaśników, kiedy ofiarowywano Paschę, zapy­tali Jezusa jego uczniowie: «Gdzie chcesz, abyśmy poszli poczynić przygotowania, żebyś mógł spożyć Paschę?» (Mk 14,12)

O jakie przygotowania chodziło? O przygotowanie sederu, ry­tualnego posiłku paschalnego.

Seder: noc świętowania!
Tej nocy sederu, kiedy rodziny żydowskie gromadzą się, aby wy­sławiać cuda Pana, każde serce i każda istota wielbi Boga Żywego: Zastępy aniołów niebieskich i mieszkańcy ziemi, morze i wszystkie jego fale, wszystko śpiewa na chwałę Pana w tę świętą noc. Tą niebiańską muzyką jest pieśń całego stworzenia, którą tylko serce czyste pojmuje, a którą rozbrzmiewa wszystko co je otacza:

Alleluja! Chwalcie słudzy Pana, chwalcie Jego imię, od wschodu słońca aż do zachodu, niech imię Pańskie będzie uwielbione!

Wracając do domu w wieczór Paschy należy uważać siebie za księcia, dać na stół najpiękniejszą zastawę, wyjąć najpiękniejsze naczynia, niech wygląda tak okazale, jak tylko Bóg na to pozwoli.
 

«« | « | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | » | »»

aktualna ocena |   |
głosujących |   |
Pobieranie.. Ocena | bardzo słabe | słabe | średnie | dobre | super |

Wiara_wesprzyj_750x300_2019.jpg

Ostatnio najczęściej czytane