Pesach

Świętość tej nocy jest wielka, gdyż w tę właśnie noc przed tysiącami lat Pan wybrał nas spośród innych narodów, aby uczynić nas swym ludem, uświęcić nas i dać nam zbawienie.

Zgodnie z szeroko w Izraelu rozpowszechnionym zwyczajem ojciec jako głowa rodziny ubiera na wieczór sederowy biały strój, tak jak arcykapłan w święto Jom Kippur nakładał przed wejściem do sanktuarium lnianą szatę; głowa rodziny pełni bowiem w tym dniu rolę arcykapłana.

Przypomina sobie w ten sposób, że w Egipcie każdy dom żydowski stawał się w chwili ofiary paschalnej małym sanktuarium, odrzwia tego domu nosiły podobnie jak ściany ołtarza ślady krwi baranka paschalnego.

Mędrcy Izraela mawiali, że w noc Paschy Święty Błogosławiony opuszcza swoje zwykłe otoczenie i sprawiedliwych w ogrodzie Eden, aby przybyć do dzieci Izraela na ziemi i patrzeć, jak radują się przykazaniami, które im dał, i śpiewają na Jego chwałę.

Kwas, który należy spalić - biur chamec

Szukanie i usuwanie kwasu przed nadejściem Paschy stanowi istotną część przygotowań do tego święta.

Tora nakazuje usunąć wszelki kwas z całej posiadłości na okres siedmiu dni, zabronione jest spożywanie chleba kwaszonego (Pwt 16,3-4).

W Księdze Kapłańskiej (2,11) czytamy: Nie będziecie składać na ofiarę pokarmową dla Pana nic kwaszonego. Albowiem ciasta kwaszo­nego ani miodu nie będziecie zamieniać w dym dla Pana jako ofiary spalanej. Chamec, kwas, jest symbolem pychy, nadętego zarozu­mialstwa oraz skłonności do zła. Stąd najmniejszy ślad fermentacji sprawia, że ciasto nie może być ofiarowane na ołtarzu Pana.

W wigilie Paschy należy wiec spalić wszelki kwas znajdujący się w domu. Dusza człowieka, jego ukryte myśli, także są częścią jego „domu", toteż dopóki nie zostanie stamtąd usunięty kwas, dopóki nie wyrzucimy z serca pychy i dopóki nasz język nie zostanie oczyszczony z wszelkiej wulgarności i kłamstwa, nie możemy „opowiadać naszym synom" ani śpiewać na chwałę Tego, który nas wyzwolił. Oto dlaczego czystość języka musi poprzedzać recytowa­nie hagady.

Każdy element wieczerzy sederowej jest symbolem, przypomnie­niem któregoś aspektu tej nocy, kiedy Bóg potężną ręką wywiódł swój lud z Egiptu i wprowadził go do ziemi obiecanej.

Gorzkie zioła przypominają cierpienia naszych ojców pod władzą egipskich panów; mięso baranka ofiarę baranka paschalnego, dzię­ki której Anioł śmierci ominął domy Hebrajczyków; charoset, potrawa z jabłek, orzechów, migdałów i wina, radość i słodycz wolności, ale również cegły wyrabiane przez Żydów dla Egipcjan.

Dokładny opis całego rytuału wieczerzy paschalnej zawarty jest w hagadzie. Dlaczego spożywa się baranka paschalnego? Ponieważ Święty Błogosławiony przeszedł obok domów naszych ojców, jak powiedziano: To jest ofiara Paschy na cześć Pana, który w Egipcie ominął domy Izraelitów. Poraził Egipcjan, a domy nasze ocalił. Lud wtedy ukląkł i oddał pokłon (Wj 12,27).