Wylęknieni i obdarowani (2)

Łukaszowy opis chrystofanii w wieczerniku pozwala na wydobycie z tek­stu informacji o darach, które Zmartwychwstały przekazuje swoim uczniom.

Nauczając o wytrwałości w modlitwie, Jezus stwierdza, że odpowiedzią na prośby skierowane do Boga będzie najpierw dar Ducha Świętego: „Jeśli więc wy, choć źli jesteście, umiecie dawać dobre dary swoim dzieciom, o ileż bardziej Ojciec z nieba da Ducha Świętego tym, którzy Go proszą" (11,13). Warto zauważyć, że w legionie paralelnym Mateusz, zamiast wzmianki o Du­chu, mówi o „tym, co dobre" (Mt 7,11). Świadomym zamiarem teologicznym Łukasza jest ukazanie Ducha Świętego jako daru otrzymywanego poprzez modlitwę. Przed wstąpieniem do nieba Jezus zapowiada swoim apostołom obietnicę Ojca, czyli Ducha Świętego: „Oto Ja ześlę na was obietnicę mojego Ojca. Wy zaś pozostańcie w mieście, aż będziecie przyobleczeni mocą z wy­soka" (24,49). Apostołowie, posłuszni temu nakazowi Pana, pozostają w Jero­zolimie i trwają na modlitwie:-„z wielką radością wrócili do Jerozolimy, gdzie stale przebywali w świątyni wielbiąc Boga" (24,52-53). Modlitwa więc po­przedza realizację obietnicy. Tę samą myśl wyczytać można z narracji o ze­słaniu Ducha Świętego (Dz 2,1-13). Choć ewangelista nie stwierdza wprost, że apostołowie modlili się w chwili otrzymania daru Ducha, to zauważa, że „znajdowali się razem na tym samym miejscu" (2,1), gdzie wcześniej „trwali jednomyślnie na modlitwie" (1,14).
W czasie prześladowań Kościół w Jerozolimie modli się o odwagę w gło­szeniu słowa ewangelii (4,24-31). Po tej modlitwie „wszyscy zostali napełnie­ni Duchem Świętym i głosili odważnie słowo Boże" (4,31)[23]. Ustanowienie siedmiu diakonów (6,1-6) dokonało się w klimacie modlitwy, tylko bowiem w ten sposób było możliwe wybranie mężczyzn „pełnych Ducha Święte­go i mądrości" (6,3; por. także 6,5). Egzegeci dyskutują czy można widzieć w tym akcie sakrament święceń, nie ma jednak wątpliwości, że modlitwa była istotnym czynnikiem wyboru diakonów. Męczeństwo jednego z nich, św. Szczepana, który był „pełen Ducha Świętego" (7,55), również naznaczone jest modlitwą. Pierwszy męczennik Kościoła najpierw polecał swego ducha Zmartwychwstałemu Panu (7,59), a następnie modlił się za swych prześla­dowców (7,60), którzy „sprzeciwiają się Duchowi Świętemu" (7,51)[24].

KONKLUZJA

Zmartwychwstały pojawia się przed swoimi uczniami w wieczerniku, by obdarować ich tym, co jawi się jako skutek zmartwychwstania. Przynosi im pokój, spożywa posiłek, który można odczytać jako wskazanie na Euchary­stię, oświeca ich umysły, by rozumieli Pisma, zapowiada przebaczenie grze­chów każdemu, kto uwierzy w treść paschalnego orędzia i obiecuje w darze Ducha Świętego, którego ześle uczniom sam Ojciec. Każdy z tych pięciu darów (pokój, Eucharystia, rozumienie Pism, przebaczenie grzechów, Duch Święty) zakotwiczony jest w zmartwychwstaniu; właśnie dzięki niemu zysku­je swą pełnię. Zbawcze dary płynące ze zmartwychwstania dosięgają każde­go wierzącego. Warunkiem otrzymania owych darów jest wiara; to ona daje dostęp do dóbr zbawczych. Paradoksalnie, miejscem przyjęcia owych darów jest uczestnictwo w jednym z nich, w Eucharystii: „Gdy oni z radości jeszcze nie wierzyli i pełni byli zdumienia, rzekł do nich: «Macie tu coś do jedzenia?»" (24,41). Uczestnictwo w posiłku, na który zaprasza Zmartwychwstały, otwie­ra na pozostałe dary paschalne.

------------------------------------

[23] M. ROSIK, „La preghiera comunitaria nelle persecuzioni e i suoi risultati (Atti 4,23-31), Polonia Sacra 9/53 (2001) 340-341.
[24] M. ROSIK, „Funkcja modelu: modlitwa - Duch Święty w teologii Łukasza", w: Stworzył Bóg człowieka na swój obraz. Księga Pamiątkowa dla Biskupa Profesora Mariana Gołębiewskiego, red. W. Chrostowski, Warszawa 2002, 395-404.

«« | « | 1 | 2 | 3 | » | »»

aktualna ocena |   |
głosujących |   |
Pobieranie.. Ocena | bardzo słabe | słabe | średnie | dobre | super |

Wiara_wesprzyj_750x300_2019.jpg