Ich przyjazd do Betlejem opisuje Ewangelia według św. Mateusza. O narodzeniu Jezusa mędrcy dowiedzieli się, obserwując niebo. Pojawiła się na nim gwiazda, której wcześniej nikt nie widział. To spowodowało, że ruszyli w podróż.

Scenę pokłonu i złożenia darów oświetla widoczna u góry obrazu gwiazda, która „przyprowadziła” mędrców. Świętą Rodzinę widzimy z lewej strony. Maryja trzyma na kolanach Jezusa, a stojący za Nimi Józef skromnie kryje się w cieniu. Z prawej artysta namalował mędrców, zwanych tradycyjnie królami. Okryci są oni bogatymi szatami, a ich głowy zdobią złote korony. Jeden z nich jest – zgodnie z tradycją – Murzynem.

Królowie trzymają w rękach naczynia z darami: mirrą, kadzidłem i złotem. Jezus otrzymał mirrę jako człowiek, kadzidło jako Bóg i złoto jako król. Mirra to gorzka pachnąca żywica, używana w starożytności jako balsam, którym namaszczano ciała zmarłych. Dodawana do wina, wzmacniała je, działając jak narkotyk. Taki napój podawano skazańcom przed egzekucją. Dlatego mirra to zapowiedź męki Pana i Jego pogrzebu. Złoto z kolei, jako dar najgodniejszy, królewski, oznaczało godność Jezusa jako króla. Wreszcie kadzidło, używane w świątyniach podczas składania ofiar Bogu, było symbolem modlitwy. Dlatego kadzidło oznaczało, że Jezus jest Bogiem.

Najbardziej intrygująca jest widoczna na pierwszym planie postać chłopca trzymającego koronę na poduszce. Korona należy do króla, który właśnie wręcza swój dar Zbawicielowi i pokornie zdjął ją z głowy. Wręczanym przez niego darem jest złoto, dar królewski. Scenę więc można interpretować również w ten sposób, że ta złota korona jest właściwym darem dla Króla, którego królestwo nie jest z tego świata.