Przekonanie, że władza pochodzi „z góry”, jest mądrością, którą Jezus przekazał namiestnikowi rzymskiemu Poncjuszowi Piłatowi: „Nie miałbyś żadnej władzy nade Mną, gdybyś nie otrzymał jej z góry…” (J 19,11). Władza powierzona – prędzej czy później – kończy się przekazaniem jej innej osobie. Często wiąże się również z rozliczeniem, zdaniem sprawy z włodarstwa (Łk 16,2). Apostoł Paweł przekonuje, że „każdy z nas o sobie samym zda sprawę Bogu” (Rz 14,12), a najtrudniejszy będzie „egzamin z wiary” (2 Tm 3,8).

CZYTAJ!
Ps 147,1-11; Łk 22,24-30

Powstał również spór między nimi o to, który z nich zdaje się być największy. Lecz On rzekł do nich: Królowie narodów panują nad nimi, a ich władcy przybierają miano dobroczyńców. Wy zaś nie tak [macie postępować]. Lecz największy między wami niech będzie jak najmłodszy, a przełożony jak sługa. Któż bowiem jest większy? Ten, kto siedzi za stołem, czy ten, kto służy? Czyż nie ten, kto siedzi za stołem? Otóż Ja jestem pośród was jako ten, kto służy. Wyście wytrwali przy Mnie w moich przeciwnościach. Dlatego i Ja przekazuję wam królestwo, jak Mnie przekazał je mój Ojciec: abyście w królestwie moim jedli i pili przy moim stole oraz zasiadali na tronach, sądząc dwanaście szczepów Izraela.

Dodaj :. odnalezione przez ciebie teksty paralelne do rozważanych fragmentów.

ROZWAŻ!

Kolejna nagana Maryjnego kantyku dotyczy ludzi obdarzonych władzą, godnością, odpowiedzialnością. Wcześniej była mowa o ludziach pysznych i pewnych siebie. Maryja przestrzega przed tego typu postawami, które zostaną surowo osądzone. Sama jest wzorem człowieka pokornego i gotowego do służby.
Władza ludzka bez zasad moralnych i bez gotowości do służby szybko ulega degradacji i prowadzi do nadużyć. Kard. Martini przekonuje, że „należy unikać nierównego podziału władzy, ponieważ skoncentrowanie jej w jednych rękach, powoduje wprost proporcjonalny wzrost pokusy, aby używać jej do zaspokojenia osobistych interesów. Należy też w taki sposób zorganizować władzę, aby ci, którzy ją posiadają, mieli jak najmniejszą możliwość nadużywania jej” (zob. Władza, w: Słownik duchowy, Kraków 1999, 173).
Psalmista przekonuje, że Bóg otacza czułą i troskliwą opieką ubogich, a surowy jest dla występnych: Pan dźwiga pokornych, karki grzeszników zgina do ziemi (147,6). On nie patrzy z obojętnością na panoszących się władców, uważających się za jedynych arbitrów ludzkich spraw: rzuca w proch ziemi tych, którzy prowokują niebo swoją pychą (por. 1 Sm 2,7-8; Łk 1,51-53).
Ewangelista przekazuje słowa pożegnania Jezusa, Jego testament, w którym ukazuje przedziwną logikę królestwa Bożego: najważniejszy z was niech będzie najmniejszy, a przełożony jak ten, który usługuje (Łk 22,26). W Królestwie Bożym jedyną władzą jest swoboda służenia, przeciwna do zniewolenia tego, kto się wysługuje innymi.

Prawdziwym Królem jest Chrystus Sługa: Ja jestem wśród was jako Ten, który służy (Łk 22,27). Królową jest Maryja: Jestem służebnicą Pańską (Łk 1,38). Kapłaństwo również musi być służebne (KK 41). Kard. Albert Vanhoye zauważa: „Kapłaństwo sakramentalne jest służbą, i to służbą niezbędną. Bez niego kapłaństwo powszechne nie mogłoby się aktualizować. Sam Chrystus za pomocą kapłaństwa sakramentalnego spełnia swoje kapłańskie pośrednictwo, źródło wszelkich łaska potrzebnych do sprawowania kapłaństwa powszechnego” (por. Kapłaństwo Nowego Przymierza, Bernardiunum, Pelplin 2007, 176n).

Warto zapytać:

Św. Piotr poucza, że aby sprawować posługę kapłańską należy zbliżyć się do Chrystusa, żywego kamienia i oprzeć się na Nim, by razem z Nim tworzyć duchową świątynię (por. 1 P 2,4-5). Jak kapłani postrzegają swoją misję: jako osobisty przywilej czy posługiwanie wspólnocie chrześcijańskiej?

Jak rozumiemy „kapłaństwo powszechne” (wszystkich wierzących)? Biblijne przekonanie, że [Bóg] uczynił nas królestwem, kapłanami dla Boga… (Ap 1,6; por. 1 P 2,9)?

Jak przywrócić na nowo wartość służby?

Dodaj :.własne pytania do refleksji dla innych uczestników.

MÓDL SIĘ!

Naucz nas, Maryjo, czynić prostym nasze życie w oblubieńczym związku z jedynym Panem, który ogarnia nas całkowicie, włączając każdą chwilę naszego istnienia w nieopisaną harmonię Królestwa. Chroń nas przez niebezpieczeństwem zgubnego przekonania, iż możemy uprościć nasze życie, poświęcając się jakiemuś drobnemu, pojedynczemu działaniu, bądź jakiejś idei, która przychodzi nam do głowy. Spraw, abyśmy w Eucharystii przeczuli radość tego związku i tego Królestwa, w którym Bóg będzie wszechobecny we wszystkich; spraw również, abyśmy potrafili za to dziękować Bogu. Amen.

Kard. Martini, Kobieta pośród swego ludu, Kraków 1993, 87n.

Dodaj :.własną modlitwę zrodzoną ze spotkania z żywym Słowem.

ŻYJ SŁOWEM!

Maryja łączy służbę ze słuchaniem Słowa (Łk 1,38). Ona zachowywała wszystkie te słowa i rozważała je w swym sercu (Łk 2,19. 51). Medytacyjna lektura Pisma Świętego winna być codzienną praktyką kapłanów i świeckich (KO 25). Jan Paweł II uważał, że „konieczne jest zwłaszcza, aby słuchanie słowa Bożego stawało się żywym spotkaniem, zgodnie z wiekową i nadal aktualną tradycją lectio divina, pomagającą odnaleźć w biblijnym tekście żywe słowo, które stawia pytania, wskazuje kierunek, kształtuje życie” (NMI 39).

Dodaj :.twój dobry czyn, który zrodził się ze Słowa