W osiemnastowiecznej pieśni adwentowej Spuście nam na ziemskie niwy śpiewamy: Panna przeczysta w pokorze, wyrokom się poddaje, iszczą się wyroki Boże, Słowo Ciałem się staje. Jej imię Mirjam z jęz. hebr./aram. oznacza „wywyższona”. Panna przeczysta w pokorze jest pierwszą wywyższoną. Czystość i pokora – w oczach Bożych – podnosi, uszlachetnia, wywyższa, stąd prosty lud śląski nadał Maryi w sanktuarium w Rudach tytuł Matki Pokornej.

CZYTAJ!
Ps 147,11-20; Łk 2,1-19

W owym czasie wyszło rozporządzenie cezara Augusta, żeby przeprowadzić spis ludności w całym świecie. Pierwszy ten spis odbył się wówczas, gdy wielkorządcą Syrii był Kwiryniusz. Podążali więc wszyscy, aby się dać zapisać, każdy do swego miasta. Udał się także Józef z Galilei, z miasta Nazaret, do Judei, do miasta Dawidowego zwanego Betlejem, ponieważ pochodził z domu i rodu Dawida, żeby się dać zapisać z poślubioną sobie Maryją, która była brzemienna. Kiedy tam przebywali, nadszedł dla Maryi czas rozwiązania. Powiła swego pierworodnego Syna, owinęła Go w pieluszki i położyła w żłobie, gdyż nie było dla nich miejsca w gospodzie. W tej samej okolicy przebywali w polu pasterze i trzymali straż nocną nad swoją trzodą. Wtem stanął przy nich anioł Pański i chwała Pańska zewsząd ich oświeciła, tak że bardzo się przestraszyli. I rzekł do nich anioł: Nie bójcie się! Oto zwiastuję wam radość wielką, która będzie udziałem całego narodu: dziś bowiem w mieście Dawida narodził się wam Zbawiciel, którym jest Mesjasz, Pan. A to będzie znakiem dla was: znajdziecie Niemowlę owinięte w pieluszki i leżące w żłobie. I nagle przyłączyło się do anioła mnóstwo zastępów niebieskich, które wielbiły Boga słowami: Chwała Bogu na wysokościach, a na ziemi pokój ludziom, w których sobie upodobał.
Gdy aniołowie odeszli od nich do nieba, pasterze mówili między sobą: Pójdźmy do Betlejem i zobaczmy, co się tam zdarzyło i o czym nam Pan oznajmił. Udali się też pośpiesznie i znaleźli Maryję, Józefa oraz leżące w żłobie Niemowlę. Gdy Je ujrzeli, opowiedzieli, co im zostało objawione o tym Dziecięciu. A wszyscy, którzy to słyszeli, zdumieli się tym, co im pasterze opowiedzieli. Lecz Maryja zachowywała wszystkie te sprawy i rozważała je w swoim sercu.

Dodaj :. odnalezione przez ciebie teksty paralelne do rozważanych fragmentów.

ROZWAŻ!

Hymn Maryi dostrzega i wyróżnia ludzi prostych, czystych, pokornych. A pokorny to ten, kto nie wynosi się nad innych i nie żyje złudzeniami. Św. Paweł poucza Rzymian: Nie gońcie za wielkością, lecz niech was pociąga to, co pokorne. Nie uważajcie sami siebie za mądrych! (Rz 12,16). Życie w prawdzie, zauważanie innych, brak żądań, stawanie siebie „na drugim planie” ono postawy ludzi pokornych, których Bóg słucha (Ps 10,17), na których patrzy łaskawie (138,6), w których ma upodobanie i zdobi zwycięstwem (149,4).

Maryja zdobyła serce Boga swą czystością, uczciwością, opanowaniem i delikatnością. Te cechy pociągają, ponieważ nie są tylko czymś zewnętrznym. Piękno Maryi ukryte jest w Jej wnętrzu, które widzi tylko Bóg. Przynależy Ona więc do biblijnej „małej trzódki”, zachęcanej, by się nie bała, gdyż spodobało się Ojcu dać jej swoje królestwo (por. Łk 12,32).
Ewangelia Narodzin widzi w gronie takich ludzi ubogich pasterzy betlejemskich, którzy na wezwanie anioła udali się pośpiesznie do groty i znaleźli Maryję, Józefa oraz leżące w żłobie Niemowlę (Łk 2,16). Doświadczenie spotkania z Bogiem wyzwala w nich potrzebę opowiadania – głoszenia dobrej nowiny. Ewangelista dwukrotnie podkreśla fakt, że prości pasterze okazali się pierwszymi głosicielami tajemnicy Wcielenia: Gdy Je [Niemowlę] ujrzeli, opowiedzieli, co im zostało objawione o tym Dziecięciu. A wszyscy, którzy to słyszeli, zdumieli się tym, co im pasterze opowiedzieli (Łk 2,17n).
Pieśń Maryi zaprasza, byśmy przyłączyli się do tej małej trzódki i byli rzeczywiście członkami Ludu Bożego, odznaczającymi się czystością i prostotą serca, miłującymi Boga (Benedykt XVI, Katecheza z 15.02. 2006).

Zaproszenie do tak elitarnego grona zachęca do pytań:

Dlaczego w „oczach Bożych” pokora zdobywa [takie] uznanie (Prz 29,23)?

Św. Piotr stawia cnotę pokory obok braterskiej miłości i miłosierdzia (por. 1 P 3,8). Jak należy rozumieć to porównanie?

Ewangelia Narodzenia kończy się summarum: „Lecz Maryja zachowywała wszystkie te sprawy [słowa] i rozważała je w swoim sercu” (Łk 2,19). Czy człowiek praktykujący lectio divina przynależy do owej „małej trzódki”, którą wyróżnia Biblia?

Dodaj :.własne pytania do refleksji dla innych uczestników.

MÓDL SIĘ!

Daj nam, Panie, czystość serca. O Maryjo, Ty kontemplowałaś Boga żywego i byłaś Mu poddana jako służebnica Pańska, oczyść nasze myśli, abyśmy mogli poznać i adorować Pana tak, jak Tyś Go poznała, kochała i adorowała. […] O Maryjo, Tyś znała tajemnicę Boga żywego, tajemnicę Chrystusa małego, cichego, ubogiego, prześladowanego i zabitego; daj nam wejść w serce tego misterium i oczyść nasze poznanie Pana. Spraw, byśmy mogli być pogodnymi i radosnymi świadkami Boga Eliasza, Boga twojego Syna, Jezusa.

Kard. Martini, Bóg żywy. Rozważania o proroku Eliaszu, Kraków 1993, 51. 68.

Dodaj :.własną modlitwę zrodzoną ze spotkania z żywym Słowem.

ŻYJ SŁOWEM!

W chórze chwalących Boga w Pieśni trzech młodzieńców z Księgi Daniela wyróżnia się grupa „święci i pokornego serca” (Dn 3,87). Coraz więcej jest chrześcijan, którzy wychwalają Boga śpiewem przy akompaniamencie różnych instrumentów muzycznych (por. Kol 3,16; Ef 5,19). Wielu przywołuje wówczas teksty biblijne – modli się teksami biblijnymi, śpiewając na chwałę Boga. Warto propagować tę formę medytacji nad Słowem.

Dodaj :.twój dobry czyn, który zrodził się ze Słowa