Szli za Mojżeszem

Wędrówka Narodu Wybranego do Ziemi Obiecanej była wskazówką dla Skautów Króla na drodze ich wiary.

Skauci podczas biegu patrolowego na "podpłomykowym" punkcie
Archiwum SK 5

Szczep nr 5 z Kudowy-Zdroju wraz ze skautami z Nysy i Wrocławia obozował w Jarnołtówku w opolskim. Przez cztery dni (26-29 stycznia) młodzi szli drogą Izraelitów do Ziemi Obiecanej. Zaczęli od poselstwa oznajmiającego, że Mojżesz nie podjął się od razu zadania, które wyznaczył mu Bóg.

- Mówiliśmy skautom, w jaki sposób działa Bóg, jak pokazuje im pewne sytuacje. Nieraz nie widzimy Jego znaków i nie od razu przyjmujemy wolę Bożą - wyjaśnia Jarosław Komorowski, komendant obozu.

Podczas biegu patrolowego każdy z punktów oparty był na wydarzeniach biblijnych (pieczone baranki, podpłomyki, gorzkie zioła, wywyższenie węża na pustyni) i przekazywał jakąś treść religijną. Na przykład niekwaszony chleb był okazją do zachęty, by nie zakwaszać grzechem swojego życia.

- Dorosły nie widzi pewnych rzeczy, które widzi dziecko. Zdarzyły się trudne pytania np. dlaczego Anioł Śmierci nie zgładził faraona tylko pierworodne dzieci w Egipcie - zauważa Patryk Furman, który na co dzień jest zastępcą komendanta szczepu w Kudowie.

Centralnym punktem było ognisko obrzędowe, podczas którego skauci z różnych szczepów złożyli przyrzeczenia. Był też namiot spotkania.

- W Biblii czytamy, że nad nim obniżał się słup obłoku. To na czas modlitwy zstępował Duch Święty. Proponowaliśmy młodym indywidualne zanurzenie w modlitwę. Wyjaśnialiśmy, że aby w wielkich rzeczach słuchać Boga, to najpierw trzeba w małych - stwierdza Jarosław Komorowski.

Część kadry obozowej stanowili rodzice, którzy widząc owoce skautingu u swoich dzieci, sami angażują się w organizację.

- Nie darowałabym sobie, gdyby moje dziecko nie mogło przeżyć tego, co dzieje się na obozie. Córka jest żywiołowa i ciężko jej się skupić, a tu bardzo dobrze przeżywa wydarzenia, modli się i uwielbia Pana Boga - mówi mama3-letniej Dobrusi, która z całą rodziną przyjechała na obóz.

- Organizacja takiego wydarzenia to duży trud, ale zwraca się, kiedy widzimy dzieci podczas modlitwy czy  słyszymy ich przemyślenia - z satysfakcją stwierdza pan Patryk.