Mediacja to nie poradnictwo. Warto wiedzieć, o czym się pisze. Podobnie, nie jest rozwiązaniem unikanie tematu rozwodu - rozwody są i będą. Nie jest to powód do dumy dla nikogo, ale nie można uciekać od rzeczywistości. Gdyby autorka wiedziała, jak wyglądały posiedzenia pojednawcze - ja wiem, bo jestem adwokatem - to nie ubolewałaby nad zastąpieniem postępowania pojednawczego mediacją.

Uprzejmie proszę o zamieszczenie mojego wcześniejszego komentarza.

A ja mogłabym zapytać gdzie są księża i terapeuci? Szczególnie księża skoro Kościół tak ubolewa nad rozpadem rodziny i ilością rozwodów... Sędzia i adwokat nie są od scalania związku. Do sądu przychodzą ludzie, którzy, w większości, absolutnie nie widzą już możliwości dalszego wspólnego życia i często od wielu lat żyją w faktycznej separacji i w nowych związkach. To już nie jest etap ratowania małżeństwa a sala sądowa lub kancelaria adwokacka to nie miejsce na terapię małżeńską choć jako adwokat wielokrotnie w toku postępowania pytam klientów czy są naprawdę przekonani o słuszności swojej decyzji. Natomiast może warto zastanowić się nad koniecznością podjęcia efektywnej pracy duszpasterskiej skierowanej do małżeństw i nad solidniejszym przygotowaniem kandydatów do małżeństwa, tak aby byli świadomi na co się decydują i przekonani, że naprawdę kochają przyszłego męża/żonę. I może warto właśnie o tym napisać solidny uczciwy artykuł?

Apeluję do księży, aby z ambon i w każdy inny możliwy sposób apelowali do ludzi o trwałość małżeństw. A Kościół niech w swojej nauce pozostanie wierny nauczaniu Jezusa o małżeństwie. Ja jestem rozwódką. Przykład klasyczny- mój mąż znalazł sobie kochankę i zażądał rozwodu. Nie chciał nawet słyszeć o tym, że przysięgał mi wierność, miłość i uczciwość małżeńską oraz że mnie nie opuści, aż do śmierci.
Mamy dwoje dzieci. Córka po rozwodzie zachorowała na depresję. Jest po 4 próbach samobójczych, pod opieką psychiatry, w trakcie terapii, bez żadnych gwarancji jej skuteczności.
Oto skutek rozwodu.

Nie ma co pomstować na sądy, że orzekają rozwody. Sądy stwierdzają tylko stan faktyczny, czyli że związek w sensie formalnym przestał istnieć. Gdy ludzie przychodzą do sądu to zwykle jest już za późno na ratowanie małżeństwa. Faktyczny rozwód następuje nie w wyniku orzeczenia go przez sąd, ale dużo wcześniej; gdy małżonkowie przestają ze sobą rozmawiać, mieszkać razem, gdy jedno z nich znajduje sobie innego partnera.
To, czego brakuje katolickim małżeństwom, to poradnictwa przykościelnego dla małżeństw w kryzysie i na granicy rozpadu. Każde takie mażłeństwo, powinno być od razu objęte opieką Kościoła, pomocą, terapią, mediacją, prowadzeniem duchowym, itp. Wtedy będzie szansa, że ci ludzie nie pójdą już do sądu po papier rozwodowy.
Zgadzam się z Anitą: księża powinni na każdym kroku podkreślać, że małżeństwo jest nierozerwalne i całkowicie zaprzestać mówienia, że jest coś takiego po rozwodzie jak 'małżeństwo' niesakramentalne. Czas przerwać błędne koło tolerancji dla drugich związków po rozwodzie.

"Czas przerwać błędne koło tolerancji dla drugich związków po rozwodzie. "
A co jeśli małżeństwo nie jest zniszczone przez zdradę? Przyjaciel ożenił się w bardzo młodym wieku. Po kilku latach oboje jednak uznali, że nie ma już szans na wspólne życie bez ciągłych kłótni. Po 5 latach od rozstania składają papiery do sądu i dostają rozwód. On poznał nową kobietę, jest szczęśliwy, co niedzielę razem chodzą do Kościoła, oboje są wierzący! Czeka ich ślub cywilny czyli jak to zostało tutaj nazwane "parodia małżeństwa". Oni też mają być potępieni? Nikomu krzywdy nie zrobili!

Czy to jest prawdą, że większość składów sądów rodzinnych stanowią panie "po przejściach"?

Moim zdaniem, osoby po rozwodach nie powinny wo gole rozstrzygać spraw rodzinnych, bo nie są one obiektywne.

"Organizacje feministyczne też robią swoje: kobieta ma być niezależna i nie rezygnować z niczego. A w małżeństwie nie zawsze tak się da, czasem trzeba iść na kompromisy" Tylko dlaczego mam wrażenie, że "Gość" widzi ten kompromis bardzo jednostronnie, czyli że to kobieta musi się na wszystko zgadzać albo jest winna rozpadowi małżeństwa? Kompromis, zgodnie z nazwą, powinien być po obu stronach. Po drugie nie widzę sensu w ocenianiu rzeczywistości na podstawie ankiety: "czy twoje życie pogorszyło się po rozwodzie rodziców?" gdyż te dzieci nie wiedzą, jak wyglądałoby ich życie, gdyby ich rodzice pozostali razem tylko ze względu na ich "dobro", kłócąc się, zdradzając itp. Miałoby to sens tylko w przypadku, gdyby naprawdę się pogodzili, ale to często jest niemożliwe.

Nie rozmumien dlaczego w artykule podnosi sie tylko że to kobiety powinny ustępwać i rezygnować ze swoich ambicji/planów / wizji szczęścia ?! TO OBYDWOJE MAŁŻONKÓW powinno dazyć do kompromisu i osiągać go nie tylko kosztem JEDNEJ strony czyli KOBIETY !!!

To właśnie takie stereotypy myślowe rodem ze średniowiecza są podłożem wielu rozwodów.

Pomijam, że statystycznie za większość rozwodów odpowiedzialni są mężowie !

Przykrym faktem jest, ze w prowadzeniu spraw rozwodowych przodują prawnicy kończący Katolicki Uniwersytet Lubelski... W dodatku kształcacy się na koszt wiernych Koscioła...

Może więcej osób nieprzygotowanych do małżeństwa wchodzi w związek małżeński, mentalność indywidualistyczna promowana od kołyski robi swoje,
warunki życiowe też jakby mało sprzyjające dla zdrowego małżeństwa, mniej wsparcia z najbliższego otoczenia dla par przechodzących kryzys, nikt się nie chce wtrącać, sąd jest na samym końcu.

agnostos@ - Czy Pan nie przesadza w swojej wypowiedzi ? Czyli co , kobiety powychodziły za mąż za psychopatów ? To gdzie one były , gdy się na ślub decydowały ? Czy ktoś je do tego zmuszał ? Co się Pan czepia proboszczów ,
czyżby jakieś osobiste urazy są z tym związane ? A dlaczego nie pyta Pan gdzie byli i są ich rodzice , bo łatwiej zwalić winę na kogoś innego , a najlepiej na kapłana !
karolina@ - praca skierowana do małżeństw , tak , pewnie . Tylko dziewczyna lub chłopak wychowywany bez ojca , bez dobrego przykładu ,
jak ma potrafić zadbać o swoją rodzinę ? Przecież on nie wie jak to zrobić ! Najpierw wsadzono ,, kobietę na traktor " , później
sprowadzono finanse mężów do fikcji i przerzucono odpowiedzialność finansową , w dużej mierze na kobiety , wmawiając im przy tym , że to dla ich dobra , więc mamy to co mamy .A na koniec podstawiając do dyskusji takie osoby jak ,, agnostos ". Efekt jest taki , że zabiera się ludziom nawet NADZIEJĘ , bo przecież jeżeli wszystkiemu winny ksiądz , to po co chodzić do kościoła .I wielki ,, obrońca " Pan ,, agnostos " w rzeczywistości jest KATEM !!!

Nie jest to zamierzny wynik polityki kolejnych rządów naszego państwa, dążącego, poprzez demoralizacjię i sexualizację od najmłodszych lat, do rozbijania małżeństw i Rodziny?

Czy tej polityki nie wspiera telewizja,kolorowa prasa,organizacje feministyczne , homoseksualne i satanistyczne?

Dlaczego obecny rząd i sejm przyjmuje konwencję przemocową, która ułatwia i usprawnia rozbijanie małżeństw, a wręcz traktuje małżeństwa jako źródło przemocy?

Dlaczego rządy stworzyły warunki fikcyjne dla osób żyjących w konkubinacie, gdzie Matka mająca dzieci, pobiera nienależne zasiłki dla samotnych Matek, chociaż konkubin zapewnia środki na utrzymanie związku i dzieci?

Dlaczego nie mogą to być godziwe warunki i prawo, stworzone dla szczęśliwych małżeńctw , Narodu i Państwa?

A czy Sądy Biskupie teraz łatwiej i szybciej udzielają " rozwodów kościelnych"? Jestem ciekaw ile w Polsce w Sądach Biskupich stwierdzono że "Małżeństwo zostało nieważnie zawarte" Czy w każdym dekanacie nie powinien być ośrodek doradczy dla małżeństw w kryzysie? Jest tylu psychologów kończących KUL którzy powinni społecznie udzielać porad. Są też kapłani specjalizujący się w problematyce małżeńskiej nie tylko na ambonie!