Ten tekst musiał pisać diabeł. Już sam początek stanowi wspaniałą receptę na wyrzeczenie się racjonalnego sumienia, jeśli jest zdrowe i nie zamieniło się jeszcze w worek wydęty nadużyciami. Pierwsze trzy stopnie to pierwszy trzy stopnie do degradacji do poziomu zwierzęcia, drapieżcy lub uciekającej ogłupiałej zdobyczy. Do człowieka, który zabije innowiercę, bo jego Absolut inaczej ma na imię albo wysadzi się dla chwały i ochrony Jedynego Prawdziwego Boga.
Ale po co ja piszę te banały (a przypomnę czym jest banał: banał to Prawda: prosta, podstawowa i niezawodna, które jednak jest najcześciej pomijana i nierealizowana (i dlatego też "zakopywana" pod ziemię i przykrywana słowem banał, które każdy powtarza, a mało kto zastanawia się w ogóle, co znaczą słowa które mówi, zdania które wypowiada i do czego zmierza jego myślenie, jego wola a wraz z nimi cała jego biedna oszukana przez podobne Oszustwa Sprytnego Dusza.
Pierwszym warunkiem do rozwoju duchowego jest uważność na obiektywny świat w okół, samoobserwacja, pozbycie się iluzji, odkłamanie, przyznianie, że materialnie ducha nie dosięgamy (chyba, że cierpiąc na urojenia), pogodzenie się z tym, oraz uznanie, że Bóg każe nam czynić to co dla nas możliwe i dał nam do tego dobrą mapę, z której rezygnować to Boga obrażać: rozum. Ten rozum, jeśli w końcu zaczyna funkcjonować prawidłowo prowadzi nas do Boga, wskazuje, że tu i teraz objawia się on w dobru czynionemu Bliźnim i w braku samolubstwa i zazdrości o symbole religii i idiosynkratyczne podziały na nieistotne nazwy, dogmaty i obrzędy. Istotne i ratujące Duszę ludzką jest tylko wyzwolenie się z tego obłędu i praktyczna realizacja dobra- naśladowanie Chrystusa, który był praktykiem i był Prawdą. Inna droga to droga zatracenia, bo Szatan zmysłów a na innym etapie Szatan pychy z wyrzeczenia, szatan fałszywego umartwienia i powściągliwości, zawsze wygra z nami, gdyż jest Panem Kłamstwa. A kłamstwo rodzi się w teorii, nie w praktyce. W dobrym uczynku trudno ukryć kłamstwo, w dogmatach - łatwo.