„Jest, co jest, mówi miłość.”
Pięknie brzmi. Poezja ... Ale też bardzo niebezpieczne podejście zarówno w życiu, jak i w wierze, ponieważ sugeruje zgodę na zło jako przejaw (istotę?) chrześcijaństwa. Przy takim założeniu zaś bardzo łatwo o czynienie z człowieka (również współwyznawcy) ofiary. A do tego nikt nie ma prawa.

Pan wstąpił do nieba i potwierdza naukę znakami.
Rzecz w tym, aby właściwie odczytać i naukę, i towarzyszące jej znaki. Tu naprawdę „diabeł nie śpi”. (Notabene przypominanie o tym, że Jezusa miano nie tylko za Mesjasza i Syna Bożego, ale i za diabła, powinno być zbędne).
Nie wystarczy jedną ręką „bronić życia od poczęcia do naturalnej śmierci” (co to oznacza w praktyce - nie tylko ostatnio - jest aż nadto widoczne), a drugą skazywać człowieka na śmierć lub godzić się na nią - co na jedno wychodzi. Przecież i tak nikt nie jest bez winy, a współwyznawców niechętnych nawróceniu na naszą modłę dobrze byłoby z „Bożym” błogosławieństwem pogrzebać …
***
Znaczący polski hierarcha, abp Gocłowski poważnie zapadł na zdrowiu. Na niedzielnej Mszy św. nie usłyszałam jednak wezwania do modlitwy w jego intencji. Przekazał je za to - ustami abpa Głódzia - „Fakt” (sic!). Czy to kolejny przejaw wojny polsko - polskiej, tym razem w wybitnie paskudnej wersji, bo dotyczącej sfery wiary…? To na pewno nie jest w duchu JP II.

„Wolność to nie samowola. Czyż radość jest mniej ważna od wolności?” (K. Łęcki)
Tylko wolność daje prawdziwą, najgłębszą radość. Kradzież czyjejś wolności w celu poszerzenia swojej jest zbrodnią. Większą niż tak jak ostro skrytykowane przez Jezusa rozszerzanie filakterii…
Miłość nie kradnie. Tam, gdzie kradnie się wolność, miłości nie ma. Może być za to chwilowa radość z grzechu, czyli wspólnota z diabłem (kiedy człowiek grzeszy, to się diabeł cieszy). Do czasu. Diabeł będzie się cieszył dalej, człowiek już nie.