Boża mądrość w człowieku

W dzisiejszej liturgii psalm jest dopełnieniem słów księgi Mądrości. Wątek mądrości, nieraz w zestawieniu z wątkiem głupoty, częsty jest w starożytnej literaturze, także w Biblii.

Wystarczy przypomnieć Jezusową przypowieść o pannach mądrych i głupich. Psalmista prosi Boga o mądrość serca – wszak mądrość to coś więcej niż sprawność umysłu czy bogata i rozległa wiedza. Mądrość to życiowy realizm człowieka zaczynający się od przyjęcia do wiadomości krótkości i przemijalności życia. Dlatego „naucz nas liczyć dni nasze”.

Uświadomienie sobie tego rachunku nie wprowadza jednak psalmisty w przygnębienie. Ważniejsze, by wszystkie dni wypełnić radością. Za dni niedoli prosi więc o dni radości.

Powodem radości jest najpierw świat objawiający Bożą potęgę. W świecie zaś – ludzie, wielopokoleniowa rodzina wypełniająca swą obecnością i pracą świat.

Trud człowieka, praca jego rąk, dzieła dokonywane przez ludzi – wszystko to jest owocem dobroci Boga, skutkiem Jego błogosławieństwa.

Zamyka się przedziwny krąg: w dokonaniach człowieka objawia się chwała Boga. I to jest mądrość – w swojej pracy, w ludzkim trudzie i jego owocach widzieć nie tylko siebie, ale Boga i Jego łaskawość.

Ps 90(89)  [28. niedziela zwykła roku B]

«« | « | 1 | » | »»
Wiara_wesprzyj_750x300_2019.jpg