Żyli niemal trzy tysiące lat temu. Ich postępki wykazywał i bez litości potępiał współczesny im prorok Amos.
Achaz, król Judy, władztwa południa Palestyny, był tym, który nie usłuchał proroctwa Izajasza o dziewicy, która „pocznie i porodzi Syna”, a ten otrzyma imię Emmanuel – Bóg z nami.
Biblijny prorok to nie wyróżnienie, ale Boże powołanie.
Jeśli chcesz pokoju, szykuj się do wojny (si vis pacem, para bellum).
28 marca wieczorem w Warszawie zaprezentowano dziesięciotomowy ilustrowany komentarz do Starego i Nowego Testamentu zatytułowany „Biblia dla każdego”. Wydanie to – zdaniem przewodniczącego Stowarzyszenia Biblistów Polskich, ks. prof. Waldemara Chrostowskiego – ma charakter rodzinny i powinno być przekazywane w rodzinach, z pokolenia na pokolenie.
Wskazówki do Lectio Divina.
Mało która piosenka i pieśń religijna oddaje lepiej treść zawartą w biblijnym opisie zesłania Ducha Świętego: „Duchu Ogniu, Duchu Żarze, Duchu Światło, Duchu Blasku, Duchu Wichrze i Pożarze, ześlij płomień Twojej łaski”.
Źródłem naszej wiedzy o pierwszej wspólnocie uczniów Chrystusa jest księga Dziejów Apostolskich.
To żyjące kilkaset lat drzewo z rodziny sosnowatych pierwotnie rosło w Himalajach, a stamtąd rozprzestrzeniło się w region Morza Śródziemnego.
Czytany w czasie dzisiejszej liturgii fragment Księgi Daniela stanowi jedną z najbardziej dojrzałych w Starym Testamencie refleksji o zmartwychwstaniu.
Św. Piotr wzywa: „pokładajcie całą nadzieję w łasce”. Stąd nasz wysiłek jest ważny, ale źródłem niegasnącej nadziei pozostaje Bóg.
Tworzone przez trzy lata, tu dostępne w jednym miejscu, w prostym spisie.
Garść uwag do czytań na uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Pańskiej roku B z cyklu „Biblijne konteksty”.
Komentarze biblijne do czytań liturgicznych.