Przypowieść o chwaście (Mt 13,24-30.36-43)

Słudzy gospodarza

Słudzy informują gospodarza o wydarzeniu. Słowo „słudzy” (gr. dulos) występujące 25 razy w przypowieściach u Mateusza i posiada najczęściej znaczenie religijne. Najczęściej oznacza apostołów, wczesnochrześcijańskich misjonarzy i członków Kościoła. „Słudzy” są jednak kimś innym niż „żeńcy” (Mt 13,30). Żeńcy bowiem to niewątpliwie aniołowie, którzy towarzyszą Synowi Człowieczemu w dzień sądu (Mt 13, 39.41-42; 24,31; 25,31-46).

Słudzy nie wykonują żadnej pracy. Ich rola sprowadza się do postawienia pytania i otrzymania objaśnienia od Pana. Pierwsze pytanie podsumowuje czynność zasiania opisaną wcześniej. Oni bowiem wiedzieli tylko o tym posianym, dobrym ziarnie. Stąd też ich zdziwienie i pytanie: „skąd wziął się chwast?” (Mt 13,27). Skąd wziął się chwast, skoro Pan zasiał nasienie dobre?

Gospodarz niejako pomija odpowiedź na pierwsze pytanie. Nie ma potrzeby by potwierdzał dobrą jakość nasienia. Wskazuje jednak, iż ponieważ nasienie było dobre, stąd też pojawienie się kąkolu to wynik działania nieprzyjaciela. Słysząc to, słudzy wyrażają gotowość usunięcia kąkolu. Czynność taka była normalną dla palestyńskich rolników. Wydawać by się mogło bowiem, iż usunięcie chwastu sprawi, iż zasiane dobre ziarno będzie mogło być lepiej widoczne, będzie miało lepsze warunki w ostatniej fazie swojego wzrostu.

Gospodarz jednak nie zgadza się na ich propozycje. Nie pozwala sługom wyrwać chwast. Jest on bowiem pomieszany z pszenicą. Co prawda, skoro widać było owoc, można było odróżnić pszenicę od kąkolu. Jednak usunięcie jednego mogło sprawić uszkodzenie drugiego. Korzeń bowiem chwastu jest silniejszy i bardziej rozbudowany niż pszenicy. Próba przedwczesnego usunięcia kąkolu mogłaby jedynie przysporzyć szkody. Jedynym który ma prawo zbierać i oddzielać jest Pan. Czasownik „zebrać” (gr. ekridzoo) pojawia się w obrazach mówiących o zniszczeniu przez Boga (zob. Mt 15,13; Mdr 4,4; Syr 3,9). A zatem to Pan będzie zbierał. On także dokona oddzielenia pszenicy od chwastów. Dokona się to w chwili żniw.