Żyjemy w czasach, w których aktualne jest powiedzenie Orwella, że „powtarzanie rzeczy oczywistych jest obowiązkiem inteligentnych ludzi”. Zachodnie państwa zakwestionowały definicję małżeństwa jako związku mężczyzny i kobiety, teraz kwestionują rzecz jeszcze bardziej oczywistą – odrębność mężczyzny i kobiety wpisaną w ich naturę. Głosi się, że męskość i kobiecość nie wynikają z płci, z natury, czyli z faktu urodzenia się mężczyzną lub kobietą. Kobiecość lub męskość to jedynie społeczne role, przeciwko którym człowiek ma pełne prawo się buntować i sam je kształtować całkowicie dowolnie. Absurd takiej wizji płciowości widoczny jest gołym okiem – z akcentem na „gołym”. Taka wizja sprzeczna jest z biblijną wizją człowieka. Nie znam antropologii, czyli wizji człowieka, bardziej wzniosłej i szlachetnej niż chrześcijańska. Zdrowa nauka jest najlepszym lekarstwem na chore teorie.


Bóg stworzył dwie płcie


Według biblijnego opisu stworzenia, do istoty człowieka należy bycie stworzonym przez Boga jako mężczyzna albo jako kobieta. Ta „podwójność” jest podstawowym faktem należącym do natury człowieczeństwa. Nikt nie jest człowiekiem w ogóle, człowiekiem poza płcią. Jest się człowiekiem albo jako mężczyzna, albo jako kobieta. 
Księga Rodzaju przekazuje prawdę o pochodzeniu człowieka od Boga w formie prostych, można powiedzieć wręcz „katechetycznych”, opowiadań. Te biblijne opowieści odpowiadają na fundamentalne ludzkie pytania: skąd ostatecznie wziął się człowiek? co jest istotą jego natury? co jest jego powołaniem? Na te pytania nie odpowie ani biolog, ani fizyk, ani chemik, ani lekarz, psycholog czy socjolog. Co bynajmniej nie oznacza lekceważenia wiedzy o człowieku, której dostarczają ci specjaliści. Biblia patrzy na człowieka z perspektywy religijnej i tak należy ją czytać.