Koronacja w niebie

Leszek Śliwa

GN 33/2014 |

publikacja 13.08.2014 00:15

Obraz wypełnia tłum postaci, ale od razu widzimy, że to, co najważniejsze, dzieje się u góry, tam, gdzie pojawia się złote tło symbolizujące świętość. Za chwilę na skroniach Królowej Nieba i Ziemi spocznie korona.

Juan Vicente Masip „Koronacja Maryi” olej na desce, ok. 1521 Muzeum Prado, Madryt Juan Vicente Masip „Koronacja Maryi” olej na desce, ok. 1521 Muzeum Prado, Madryt

Koronacji dokonuje Trójca Święta. Artysta starał się przedstawić jedność i równorzędność trzech Boskich Osób. Dlatego wszystkie trzymają koronę: Bóg Ojciec i Syn Boży z prawej i lewej strony, a przedstawiony pod postacią gołębicy Duch Święty od góry. Ducha Świętego otaczają ukryte w chmurach anioły, a całą scenę opisują namalowani po bokach ewangeliści. Na górze widzimy z lewej strony św. Jana, a z prawej św. Łukasza, natomiast na dole – św. Marka i św. Mateusza. Można ich rozpoznać po symbolach umieszczonych pod otwartymi księgami.

Maryja modli się i wydaje się nawet nie zauważać, że Bóg nadaje jej godność królewską. Poddaje się woli Bożej, ale nie wykonuje żadnego gestu, by przejąć berło, które Chrystus wkłada jej do rąk. Królewskie jabłko, symbolizujące Ziemię, wciąż spoczywa jeszcze w dłoniach Boga Ojca. Koronacja odbywa się w obecności najważniejszych świętych. Poniżej Boga Ojca widzimy więc Jana Chrzciciela, wskazującego palcem Chrystusa. Za Synem Bożym artysta umieścił kilka osób ze Starego Testamentu, m.in. króla Dawida z lirą, a pod postacią Maryi – święte kobiety (m.in. Marię Magdalenę i Agnieszkę) oraz apostołów z Piotrem i Pawłem. Poniżej widzimy popularnych pod koniec średniowiecza świętych duchownych. Franciszek pokazuje stygmaty, Dominik czyta księgę, a Wincenty Ferrer kieruje palec w górę.

Obraz ma nietypowy owalny kształt i bardzo niewielkie rozmiary jak na tak rozbudowaną kompozycję (zaledwie 23 na 19 centymetrów). Zapewne powstał na prywatne zamówienie, uczonym nie udało się jednak ustalić nazwiska zleceniodawcy. Do hiszpańskiej kolekcji królewskiej, która stała się bazą późniejszego Museo del Prado, został zakupiony w XVIII wieku.

Dostępna jest część treści. Chcesz więcej? Zaloguj się i rozpocznij subskrypcję.
Kup wydanie papierowe lub najnowsze e-wydanie.