Przedstawieni dostojnicy to święci, ustanowieni oficjalnie w roku 1295 doktorami Kościoła. Tym zaszczytnym tytułem określa się osoby, które nie tylko zostały wyniesione na ołtarze, ale też wniosły znaczący wkład w teologię i nasze zrozumienie Boga. Od lewej widzimy św. Augustyna z Hippony, św. Grzegorza Wielkiego, św. Hieronima i św. Ambrożego z Mediolanu. Towarzyszy im Duch Święty, unoszący się pod postacią gołębia pomiędzy Augustynem a Grzegorzem. Ponadto każdy doktor ma swojego „prywatnego konsultanta”. Są to postacie symbolizujące czterech ewangelistów.

Augustyn pokazuje orłu, stojącemu na księdze leżącej na ziemi, zdanie napisane w tejże księdze. Wygląda to tak, jakby pytał orła o zdanie. Orzeł jest symbolem ewangelisty św. Jana. Atrybutem ewangelisty św. Łukasza jest natomiast byk, przytulający się do nóg piszącego papieża Grzegorza.

Hieronimowi pisanie przerywa anioł, pokazujący mu jakieś zdanie w innej księdze. Anioł symbolizuje ewangelistę św. Mateusza.

Wreszcie Ambroży, który ostrzy pióro, spoglądając na leżącego u jego stóp uskrzydlonego lwa, trzymającego w łapach księgę. Lew oznacza ewangelistę św. Marka.

Łącząc postacie doktorów z atrybutami ewangelistów artysta pokazuje, że pisma świętych Augustyna, Grzegorza, Hieronima i Ambrożego powstawały z Bożej inspiracji. Doktorzy pracują we wnętrzu budowli, która symbolizuje Kościół Chrystusowy.

Dzieło zostało podpisane i datowane przez artystę. Przed nogą od stołu leży tabliczka z łacińskim napisem: PETRI FRANCISCI/ SACHI DE PAPIA/ OPUS 1516.