Najświętsza Panna początkowo nie dowierza. „Jakże się to stanie, skoro nie znam męża?” (Łk 1,34) – pyta.

Gabriel klęczy w postawie pełnej szacunku, trzymając w ręce białą lilię symbolizującą czystość. To ilustracja jego pierwszych słów: „Bądź pozdrowiona, pełna łaski, Pan z Tobą” (Łk 1,28). Maryja skromnie spuszcza wzrok, a ułożenie Jej rąk wyraża zaskoczenie.

Kluczowe znaczenie dla wymowy dzieła mają ulokowane w centralnym punkcie kompozycji wyciągnięte wzajemnie do siebie dłonie Maryi i Gabriela. Dłoń archanioła, ułożona w geście błogosławieństwa, wyraża zapewnienie, które ma uśmierzyć lęk Najświętszej Dziewicy: „Nie bój się, Maryjo, znalazłaś bowiem łaskę u Boga” (Łk 1,30). Odpowiedzią jest ukłon Maryi, oznaczający słowa: „Oto ja służebnica Pańska, niech mi się stanie według twego słowa!” (Łk 1,38).

Dzieło powstało na zamówienie bankiera Benedetta Guardiego. Fundator ofiarował obraz klasztorowi cystersów we Florencji, zwanemu Monastero di Cestello in Pinti. Po klasztorze zostały obecnie tylko budynki przy kościele Santa Maria Maddalena de’Pazzi, a obraz trafił do Galleria degli Uffizi.