Nie znaczy to jednak, że według artysty świadkami chrztu Chrystusa były tłumy. Po prostu pokazał on… kilka scen naraz.


Główna scena, czyli chrzest Jezusa w rzece Jordan, pokazana jest w centrum kompozycji. Jan Chrzciciel polewa wodą z miseczki głowę Zbawiciela, a powyżej unosi się Duch Święty pod postacią białej gołębicy. Przygląda się temu z góry Bóg Ojciec, przedstawiony w złotej poświacie i w otoczeniu aniołów. Jako Stwórca i Władca świata dzierży w lewej ręce symbol kuli ziemskiej, a prawą ręką błogosławi Syna. Szaty Chrystusa trzymają klęczące na lewo od Niego anioły. Na prawo od Jana Chrzciciela i za Jezusem widzimy kilku mężczyzn przygotowujących się do przyjęcia chrztu z rąk św. Jana.


Na pierwszym planie z lewej i prawej strony artysta namalował podobizny kilkunastu ważnych dygnitarzy z XV-wiecznego Rzymu, którzy stają się w ten sposób świadkami chrztu Pańskiego. 


Z kolei na drugim planie, zarówno z lewej, jak i z prawej strony, widzimy zgromadzenia ludzi słuchających stojącego na podwyższeniu kaznodziei. Kaznodzieją z lewej strony jest św. Jan Chrzciciel. Artysta w ten sposób przypomina, że Jan nie tylko udzielił chrztu Jezusowi, ale także proroczo zapowiadał Jego misję, przygotowując lud Izraela na przyjęcie Mesjasza. Tym, który przemawia do ludu z prawej strony, jest natomiast sam Chrystus. Artysta ukazuje w ten sposób przełomową rolę chrztu Pańskiego, który stał się początkiem publicznej działalności Zbawiciela.


W tle dostrzegamy wyraźnie zarysy murów miasta. Zgodnie z ówczesną malarską manierą nie jest to jednak Jerozolima, tylko Rzym. Rozpoznajemy Łuk Konstantyna Wielkiego, Panteon i Koloseum.