Sławny wenecki artysta Vittore Carpaccio namalował cykl obrazów opisujących życie świętego Szczepana, pierwszego męczennika. Na tym płótnie widzimy chwilę wyboru Szczepana, wraz z sześcioma innymi osobami, na pierwszych diakonów Kościoła.

Obraz ilustruje scenę z Dziejów Apostolskich, z której dowiadujemy się, że wybrano „Szczepana, męża pełnego wiary i Ducha Świętego, oraz Filipa, Prochora, Nikanora, Tymona, Parmenasa i Mikołaja, prozelitę z Antiochii. Przedstawili ich apostołom, którzy, modląc się, nałożyli na nich ręce. A słowo Boże szerzyło się, wzrastała też bardzo liczba uczniów w Jerozolimie, a nawet bardzo wielu kapłanów przyjmowało wiarę” (Dz 6,5-7).

Chwila ta była niezwykle ważna dla rozwoju Kościoła. Wybrani diakoni byli tzw. hellenistami, to znaczy Żydami mieszkającymi poza Palestyną i mówiącymi po grecku. Helleniści przychylniej odnosili się do pogan niż Żydzi z Palestyny, co bardzo ułatwiało szerzenie się wiary chrześcijańskiej.

Siedmiu pierwszych diakonów widzimy w chwili, gdy klęczą wokół schodów prowadzących do pomieszczenia, w którym przebywali apostołowie. Szczepan, wymieniony w Dziejach Apostolskich jako pierwszy spośród wybranych, znajduje się najwyżej. Jego głowa jest otoczona aureolą. Apostołowie stoją z prawej strony. Święty Piotr wyszedł naprzeciw diakonom i właśnie udziela błogosławieństwa świętemu Szczepanowi.

Gorliwość i pobożność doprowadziły wkrótce Szczepana do męczeńskiej śmierci. Został on ukamienowany w Jerozolimie ok. 36 r. Dzieło świętego diakona kontynuował jednak z równie wielką gorliwością i pobożnością... jego oprawca, Szaweł, który po nawróceniu przyjął imię Paweł.