Czytaj!

Ps 38, 2-13

Nie karć mnie, Panie, w swoim gniewie *
Ani mnie nie karz w swej zapalczywości.
Utkwiły bowiem we mnie strzały Twoje *
i Twoja ręka zaciążyła nade mną.
Z powodu Twego gniewu nic nie ma zdrowego w mym ciele, *
nic nietkniętego w kościach na skutek grzechu mojego.
Bo winy moje przerosły moją głowę *
i przygniatają mnie ciężkim brzemieniem.
Moje rany cuchną i ropieją *
z powodu mojego szaleństwa.
Przebity i zgarbiony, *
przez cały dzień chodzę smutny.
Bo ogień trawi lędźwie moje *
i w moim ciele nic nie ma zdrowego.
Złamany i bardzo wyczerpany *
jęczę, bo drży moje serce.
Znasz, Panie, wszystkie ma pragnienia *
i jęk mój nie skryje się przed Tobą.
Trzepocze się we mnie serce i z sił opadłem, *
i nawet gaśnie światło moich oczu.
Stronią od mej choroby sąsiedzi i przyjaciele, *
a moi bliscy trzymają się z daleka.
Ci, którzy czyhają na me życie, zastawiają sidła, +
pragną mej zguby, którzy źle mi życzą *
i przez dzień cały obmyślają podstępy.
Chwała Ojcu i Synowi *
i Duchowi Świętemu...

* Krótka cisza.

Słowa Ewangelii według św. Łukasza
Łk 18,35-43

35 Kiedy zbliżał się do Jerycha, jakiś niewidomy siedział przy drodze i żebrał. 36 Gdy usłyszał, że tłum przeciąga, dowiadywał się, co się dzieje. 37 Powiedzieli mu, że Jezus z Nazaretu przechodzi. 38 Wtedy zaczął wołać: "Jezusie, Synu Dawida, ulituj się nade mną!" 39 Ci, co szli na przedzie, nastawali na niego, żeby umilkł. Lecz on jeszcze głośniej wołał: "Jezusie, Synu Dawida, ulituj się nade mną!" 40 Jezus przystanął i kazał przyprowadzić go do siebie. A gdy się zbliżył, zapytał go: 41 "Co chcesz, abym ci uczynił?" Odpowiedział: "Panie, żebym przejrzał". 42 Jezus mu odrzekł: "Przejrzyj, twoja wiara cię uzdrowiła". 43 Natychmiast przejrzał i szedł za Nim, wielbiąc Boga. Także cały lud, który to widział, oddał chwałę Bogu.

Rozważ!

Jerycho jest ostatnim etapem Jezusowej "podróży do Jerozolimy". Łukasz w zakończeniu tej sekcji Ewangelii podejmuje temat "naśladowania" w dwóch scenach ściśle ze sobą związanych: spotkania Jezusa z niewidomym i z Zacheuszem. Zatrzymajmy się na pierwszej z tych scen, której centrum stanowi wyznanie ślepca: "Synu Dawida, zmiłuj się nade mną!" Ramy zewnętrzne opowiadania ukazują najpierw niewidomego, który "siedział przy drodze i żebrał", a na końcu – tego samego człowieka, który dzięki słowu Jezusa "przejrzał i szedł za Nim, wielbiąc Boga". Przemiana dokonała się jednak nie tylko w żebraku. Także anonimowy dotychczas "tłum", nie znający tajemnicy Jezusa, przemienia się w "lud" Boży, zalążek Kościoła!

"Ci, co szli na przedzie" nie mogli znieść wołania żebraka. Jezus jednak chce go słuchać i sam prowokuje wyznanie wiary w moc "Pana". Jezus umożliwia mu całkowitą przemianę wewnętrzną: usta biedaka jakby odmieniły swą funkcję. Błagalny krzyk zmienia się w uwielbienie Boga. "Zamieniłeś w taniec moje biadania" może powiedzieć za psalmistą (Ps 30,12). Jeszcze zanim przejrzał fizycznie, potrafił on rozpoznać w "Jezusie z Nazaretu" oczekiwanego "Syna Dawida". Następnie, wsłuchany w Jego głos, dostrzegł w Nim "Pana", w którym obecny jest Bóg. Wiara otwarła ślepemu oczy, umocniła osłabłe nogi i uwolniła usta do dziękczynienia. Jego wyznanie stanowi odtąd wzór pokutnej modlitwy Kościoła: Kyrie, elejson! Z perspektywy Jerycha, pójście za Jezusem oznacza mozolną wspinaczkę Jego śladem, aż do Jerozolimy i na Golgotę.
• Nie pojawiło się jeszcze pytanie o rolę modlitwy w drodze za Jezusem. Czy osobista modlitwa jest pierwszą formą odpowiedzi za wołanie: "Pójdź za Mną!"?
• Jaka jest rola modlitwy prywatnej "w swojej izdebce", a jaka jest rola modlitwy we wspólnocie (liturgicznej, eucharystycznej, liturgii godzin, modlitwy w małych grupach, w ruchach i stowarzyszeniach)?
• Różaniec św. nazywany jest zachodnią "modlitwą serca" czy "modlitwą Jezusową", której rytm wyznaczają słowa Pozdrowienia Anielskiego ("Zdrowaś Maryjo"), a nie słowa Niewidomego: "Jezusie, Synu Dawida, ulituj się nade mną!". Jaka jest nasza modlitwa różańcowa? Dlaczego Różaniec św. nazwany został "streszczeniem Ewangelii"? Jaka jest rola Pisma Świętego w tej modlitwie?

Przyślij swój komentarz

Rozważanie przysłane przez internautkę:

Sprawa modlitwy. Kiedyś uważałam, że liczą się przede wszystkim uczynki, a teraz już wiem, że aby mieć siłę do czynienia dobra musi być z tym połączona modlitwa.
Modlitwę pojmuję jako intymną rozmowę z Bogiem, dlatego tak trudno było mi modlić się różańcem, która to modlitwa kojarzyła mi się z odklepywaniem pacierzy, dopóki nie poznałam sposobu łączenia tej modlitwy z Ewangelią, na co zresztą zwraca uwagę Ojciec Św.
Obecnie moja modlitwa różańcowa jest modlitwą kontemplacyjną, w czasie której udaję się z Biblią pod pachą w podróż czy to do Nazaretu, czy na Golgotę, czy na górę Tabor, itd. i sprawia mi to wielką przyjemność - do takiej modlitwy po prostu tęsknię. Mam wrażenie wtedy, że spotykam się z moim ukochanym przyjacielem.
Kocham się modlić, ale aby do tego dojść trzeba było lat i przewodników, którymi byli Ojcowie Jezuici.
Trudniej mi natomiast odbierać w ten sposób modlitwę w dużej wspólnocie, z tym mam trudności. Gdy uczestniczę w adoracji Najśw. Sakramentu to najbardziej lubię gdy jest to adoracja cicha.
Wyłączam z tego Eucharystię bo to jest Królowa Modlitw.

Pozdrawiam,
Wanda

Módl się!

O, błogosławiony różańcu Maryi, słodki łańcuchu, który łączysz nas z Bogiem; więzi miłości, którą nas jednoczysz z aniołami; wieżo ocalenia od napaści piekła; bezpieczny porcie w morskiej katastrofie! Nigdy cię już nie porzucimy. Będziesz nam pociechą w godzinie konania. Tobie ostatni pocałunek gasnącego życia. A ostatnim akcentem naszych warg będzie Twoje słodkie imię, o Królowo Różańca z Pompei, o Matko nasza droga, o Ucieczko grzeszników, o Władczyni, Pocieszycielko strapionych. Bądź wszędzie błogosławiona, dziś i zawsze, na ziemi i w niebie.

bł. Bartłomiej Longo Supika do Królowej Różańca Świętego (RVM 43)

Dodaj modlitwę

Żyj Słowem!

BANK DOBRYCH NOWIN: Przyślij dobrą nowinę

Strona Główna Materiałów Szkoły Słowa Bożego :.