Maryja z Dzieciątkiem zasiadają w centrum kompozycji, po prawej stronie widzimy zbliżających się kolejno królów, dalej osoby im towarzyszące. Z lewej strony stoi św. Józef. Za nim klęczy człowiek, którego obecność jest tu tylko symboliczna. To fundator dzieła, burmistrz Kolonii, Goedart von dem Wasserfass. W tle obrazu widać panoramę piętnastowiecznej Kolonii, a z prawej strony mury kościoła św. Gereona.

Mędrcy ze Wschodu ofiarowali Jezusowi mirrę, kadzidło i złoto. Mirra to gorzka pachnąca żywica, uzyskiwana z kory lub pni różnych gatunków drzew. W starożytności była używana jako balsam, którym namaszczano ciała zmarłych. Mirra dodawana do wina wzmacniała je, działając odurzająco. Taki napój podawano skazańcom przed egzekucją. Dlatego mirra to zapowiedź męki Jezusa i Jego pogrzebu.

Złoto jest bardzo trwałe, symbolizuje więc coś, co nie przemija. Było też najcenniejsze ze wszystkich znanych minerałów, wydawało się więc zawsze darem najgodniejszym, królewskim. Dlatego dar ten oznaczał godność Jezusa jako króla.

Kadzidło to mieszanina aromatycznych żywic, kory, drewna, ziół, które podczas spalania wydzielają silny zapach. Używane było w świątyniach podczas składania ofiar Bogu. Dlatego dar ten oznaczał, że Jezus jest Bogiem.

Obraz jest częścią tryptyku ołtarzowego, który znajdował się w kościele pod wezwaniem św. Kolumby z Sens, męczennicy żyjącej w III wieku. Lewe skrzydło przedstawia Zwiastowanie Maryi, a prawe – Ofiarowanie Jezusa w świątyni.

Leszek Śliwa