Pierwsza święta z tej ziemi nie urodziła się na Śląsku, jednak większość swojego życia spędziła wśród śląskiego ludu. Nauczyła się miejscowej mowy, ukochała Ślązaków, ich zwyczaje, a nade wszystko oddała tej ziemi to, co najcenniejsze – własne życie i życie swoich najbliższych, stąd śmiało można mówić o niej - „matka Ślązaków”!

CZYTAJ!
Mk 3,31-35

[Gdy Jezus nauczał tłumy] nadeszła Jego matka i bracia, stanęli na zewnątrz i posłali do Niego, wzywając Go. A wielu ludzi siedziało wokół Jezusa. I powiedzieli Mu: Oto Twoja matka i Twoi bracia stoją na zewnątrz i Ciebie szukają. On zaś zapytał ich: Kto jest moją matką i moimi braćmi? I patrząc na siedzących wokół siebie, powiedział: Oto moja matka i moi bracia. Kto bowiem czyni wolę Boga, ten jest moim bratem i siostrą, i matką.
Korzystamy z przekładu ekumenicznego z języków oryginalnych: Pismo Święte Nowego Testamentu i Psalmy, Towarzystwo Biblijne w Polsce, Warszawa 2001.

Dodaj :. odnalezione przez ciebie teksty paralelne do rozważanych fragmentów.

ROZWAŻ!

W Średniowieczu życiorys osoby wyniesionej na ołtarze powstawał zazwyczaj w trzech odsłonach: najpierw pisano tzw. życiorys większy - Vita maior przeznaczony dla wyższego duchowieństwa badającego przyczyny i motywy kanonizacji, następnie życiorys mniejszy - Vita minor dla osób znających ogólnie język łaciński zarówno wśród duchownych jak i świeckich, wreszcie artysta-malarz, na zlecenie protektora, malował historię w obrazach, by ludziom nie znającym pisma ułatwić zrozumienie dróg życiowych wybrańca bożego.

W roku 1267 papież Klemens VI włączył św. Jadwigę w poczet świętych. Sto lat później powstała «Legenda obrazowa o św. Jadwidze» (1353), czyli opis życia świętej składający się z życiorysu większego i mniejszego, ilustrowanego sześćdziesięcioma miniaturami. Dzieło to przeszło do historii sztuki i literatury oraz szkolnych podręczników historii Polski.

Stanisław Helsztyński w książce pt. „Apokryf śląski” wciela się w fikcyjną postać kronikarza księcia Ludwika brzeskiego, który opisując „historię całej śląskiej krainy” wspomina swojego wuja Mikołaja Pruzię autora Legendy obrazowej o św. Jadwidze. Autor pragnie przybliżyć średniowieczny tekst współczesnemu czytelnikowi, zachowując atmosferę i koloryt tamtych czasów.
 

Jadwiga była córką Bertolda IV hrabiego Dissen-Andechs i księcia Meranu w Bawarii. Jako księżniczka rodu, który uzyskał wysoki status polityczny i społeczny, odgrywać miała istotną rolę w polityce dynastii. Staranne wykształcenie Księżna otrzymała w siedzibie rodowej nad jeziorem Ammer, a następnie w klasztorze benedyktynek w Kitzingen. Początkowo planowano dla niej małżeństwo z żupanem serbskim. Jednak kiedy zmieniły się układy polityczne, wysłano ją do Wrocławia (w 1190 r.), gdzie poślubiła Henryka I Brodatego – księcia śląskiego. Ten kontrakt małżeński był szczególną forma posłuszeństwa, który Jadwiga uznała za swój obowiązek i starała się spełniać go możliwie jak najlepiej.

Jedna z miniatur Legendy obrazowej przedstawia Jadwigę i jej męża Henryka w otoczeniu dzieci: trzech synów i trzech córek. Na głowie ojca błyszczy mitra książęca, a z ramion spływa płaszcz z tarczami i orłami śląskimi. Obok Konrada, Bolesława wyróżnić trzeba najbardziej znanego Henryka, który otrzyma później przydomek Pobożny. Wśród córek widoczne są Agnieszka i Zofia, które zmarły w młodości oraz Gertruda, późniejsza przełożona klasztoru w Trzebnicy.

Księżna Jadwiga szybko wrosła w nowe środowisko i żyła wszystkimi jego sprawami, patrząc na nie przez pryzmat głębokiej wiary i pobożności właściwej tamtym czasom. Historycy wykazują, że miała duży wpływ na swojego męża, apelowała o pokój i braterską miłość. Dlatego książę Henryk I był władcą, który siłą nie narzucał nikomu swej władzy. Księżna była cierpliwa, wytrwała, dzielnie znosiła swój los, a okazał się on wyjątkowo okrutny. Jako matka przeżyła śmierć czworga nieletnich dzieci, ponadto przyszło jej przeżyć śmierć męża i dwóch dorosłych synów.

Papież Jan Paweł II w czasie homilii wygłoszonej na hipodromie wrocławskim (21 czerwca 1983) przypomniał, że św. Jadwiga jest mu szczególnie bliska i droga, gdyż to właśnie 16 października, w jej liturgiczne wspomnienie, został wybrany na Stolicę św. Piotra w Rzymie. Ojciec św. komentując czytania biblijne powiedział: „Wszystko, co Księga Przysłów mówi o «niewieście dzielnej», należy odnieść do księżnej Jadwigi jako żony i matki... We wdowieństwie już odkryła, że Chrystus przygotował ją do innego jeszcze powołania, przez które miała do końca wypełnić wolę Bożą, stając się - przez całkowite i wyłączne oddanie Boskiemu Oblubieńcowi w przyjęciu stylu życia zakonnego - «siostrą i matką» Chrystusa, stosownie do Jego własnych słów: «kto pełni wolę Bożą, ten mi jest bratem, siostrą i matką» (Mk 3,35)”.

W kontekście życia św. Jadwigi trudne słowa ewangelii Marka stają się bardziej zrozumiałe. Wypełnianie woli Boga jest zadaniem każdego chrześcijanina niezależnie od epoki, sytuacji politycznej, czy społecznej. Jezus stawia wypełnienie woli Bożej wyżej niż więzy rodzinne. Słuchanie słowa Bożego przedkłada ponad wszystko. Jasno ukazuje zatem hierarchię wartości. Wypełnienie woli Bożej musi być codziennym pokarmem chrześcijanina (por. J 4,34). Wierność tej drodze zezwala mu na przyjęcie wzniosłego imienia „chrześcijanina” (por. Dz 11,26), krewnego i przyjaciela Jezusa Chrystusa.
 

„Św. Jadwiga – wyjaśnia dalej Papież - od początku żyła dla Boga, żyła miłością Boga nade wszystko, jak głosi pierwsze przykazanie Ewangelii. Tak żyła w małżeństwie jako żona i matka. A kiedy owdowiała, z łatwością dostrzegła, że ta miłość Boga nade wszystko może stać się teraz miłością wyłączną Boskiego Oblubieńca. I poszła za tym powołaniem”. Każdy chrześcijanin otrzymuje od Boga swoje specyficzne powołanie, które musi dobrze odczytać i do końca wypełnić.

W kontekście życia Księżnej śląskiej można pytać o współczesne ideały chrześcijan:
* Do jakiego rodzaju poświęceń jesteśmy gotowi dla dobra najbliższych, rodziny, państwa, Kościoła?
* Jak przyjmujemy cudzoziemców? Czy jesteśmy otwarci, tolerancyjni, gotowi nieść im pomoc?
* Co dla nas oznacza być „bratem/siostrą”, przyjacielem Jezusa Chrystusa?

MÓDL SIĘ!

Święta Jadwigo, patronko przemożna,
Córo Bawarii i matko Ślązaków,
Bóg cię uczynił dla obu narodów
Znakiem pokoju i zgody braterskiej.

Błogosławieństwem dla obcych się stałaś,
Widząc w nich dzieci przez Pana ci dane;
W nich czekał Chrystus na twoją posługę,
Miłość bez granic i pełną ofiarę.

Głębię mądrości odkryłaś w cierpieniu
Wdowa i matka, co syna straciła;
W krzyżu Jezusa znalazłaś pociechę,
Która twe serce dla wszystkich otwarła.

Z tobą pragniemy wysławiać na wieki
Ojca i Syna, i Ducha Jedności;
Pomóż nam, Święta, podążać drogami
Wiary, nadziei i czystej miłości. Amen.

Z hymnu brewiarzowego, LG IV, 1273.

Dodaj :.własną modlitwę zrodzoną ze spotkania z żywym Słowem.

ŻYJ SŁOWEM!

Wola Boża powinna być rozpoznawana w świetle słowa Bożego. Kiedy siedzi się «u stóp» Mistrza i wsłuchuje w Jego słowa można najlepiej rozeznać pragnienie Boże. Maria w Betanii, u stóp Jezusa, wybrała „najlepszą cząstkę, której nie będzie pozbawiona” (Łk 10,42). Trzeba jednak umieć przyjąć i to, że Chrystus poddaje próbie tych, których wybrał i powołał do szczególnych zadań w Kościele.

Dodaj :.twój dobry czyn, który zrodził się ze Słowa