Wieczernik znakiem i nadzieją jedności chrześcijan

Jerzy Kraj OFM

VATICANNEWS.VA |

publikacja 26.01.2023 19:56

Wieczernik na Syjonie był miejscem ekumenicznego spotkania w Tygodniu Modlitw o Jedność Chrześcijan w Jerozolimie, odbywającym się nieznacznie później niż w Kościele powszechnym (22-29.01).

Wieczernik znakiem i nadzieją jedności chrześcijan ks. Rafał Bogacki Miejsce czczone jako „Wieczernik”; od XVI wieku budynek znajdował się w rękach muzułmanów, którzy w 1928 roku wybudowali mihrab i zamienili go na meczet. Od 1948 roku pozostaje pod kontrolą władz Izraelskich.

W liturgii przygotowanej przez benedyktynów z opactwa Hagia Sion, której przewodniczył o. Maksymilian Nawara OSB, prezes Benedyktyńskiej Kongregacji Zwiastowania, wzięli udział przedstawiciele lokalnych Kościołów oraz pielgrzymi z różnych stron świata.

Ekumeniczna celebracja w historycznym miejscu Ostatniej Wieczerzy była najbardziej charakterystycznym momentem Tygodnia Modlitw o Jedność Chrześcijan w Jerozolimie. Medytując słowa Psalmu 138, o. Nikodemus Schnabel, wikariusz patriarchalny dla migrantów, podkreślił, że „czynienie dobra i szukanie sprawiedliwości, stanowi konsekwencję odkrycia Bożej obecności oraz radosnego wyśpiewania Jego łaski i wierności”.

Dla licznych uczestników samo sanktuarium Wieczernika było szczególnym symbolem daru wiary i nadzieją jedności. Miejsce, gdzie została ustanowiona Eucharystia i przekazany dar Ducha Świętego, pozostaje bowiem znakiem nie tylko komunii z Bogiem lecz także braterskiej wspólnoty.

W tym roku w organizację ekumenicznej modlitwy w Jerozolimie włączyli się anglikanie, ormianie, luteranie, grekokatolicy, wspólnoty syryjska i etiopska oraz katolicy obrządku łacińskiego, którzy przygotowali nabożeństwo w kościele patriarchalnym przy Bramie Jafskiej.
Głównym aspektem działalności ekumenicznej w Jerozolimie jest codzienny kontakt pomiędzy chrześcijanami opierający się na braterskich relacjach i spontanicznej bezpośredniości. Pozwala to na lepsze poznawanie się oraz okazywanie wzajemnego szacunku wobec braci innych wspólnot. Przykładem praktycznego ekumenizmu są m.in. praktykowane wzajemne wizyty z okazji świąt Bożego Narodzenia i Wielkanocy.