Ich kompetencjom podlegały sprawy miast. Jako członkowie sanhedrynu czuwali nad zachowaniem tradycji religijno-narodowej, nieraz w sposób bezwzględny, co objawiło się w czasie pseudoprocesu Jezusa. Gminy chrześcijańskie również miały starszych. Swoją obecnością ich kolegia przedłużały dzieło apostołów, a starsi przez nich byli ustanawiani.

Znakiem powołania kogoś przez apostoła na tę funkcję było włożenie rąk, czemu towarzyszył zwykle post i modlitwa. Dostrzegamy w tym gest ordynacji, co można określić dzisiejszym mianem święceń kapłańskich.

Terminologia grecka jest tu zróżnicowana, stąd w przekładach nieraz brak konsekwencji, a wielu tłumaczy pozostawia greckie słowo „prezbiter”. Funkcja „starszego” bywa tożsama z funkcją biskupa - choć ten termin odnajdujemy w Biblii jako oddzielny.

Inne pokrewne pojęcie (i greckie słowo) to „przełożeni”. Różnorodność terminologii jest odbiciem rozmaitości i rozwoju form organizowania się wspólnot chrześcijańskich.

OTWÓRZ: MT 263NN; DZ 14,23; 1 P 5,1.