Bazylika Agonii, zwana także Kościołem Narodów, wybudowana została w 1924 r. u podnóża Góry Oliwnej na miejscu świątyni z IV wieku, którą pątniczka Egeria nazywa ecclesia elegans.

Drugą budowlę wystawiono tu za czasów krzyżowców, ale i ona uległa zniszczeniu.

Nazwa obecnego kościoła, projektu Antonia Barluzziego, wywodzi się stąd, że zbiórkę na jego budowę przeprowadzono w 12 krajach, wśród nich także w Polsce. 12 pól na sklepieniu ozdobiono godłami tych państw. Naga skała przed głównym ołtarzem upamiętnia kamień, przy którym Jezus modlił się do Ojca, by - jeśli to możliwe - odsunął od Niego kielich męki i śmierci.

Na tę właśnie skałę padać miały krwiste krople Jezusowego potu. Kamień otoczono żelaznym cierniem. Wizerunki ptaków uwikłanych w jeżyny mają symbolizować tych, którzy łączą się z cierpieniem Jezusa.

Mozaika w lewej absydzie przedstawia Judaszowy pocałunek Jezusa, na oczach zgromadzonego tłumu i żołnierzy. Mozaika w absydzie prawej kreśli scenę, w której na słowa Jezusa „Jam jest” żołnierze padają na ziemię. Ufundowana została przez Polaków w 1945 roku.

Mozaika na posadzce natomiast jest kopią wcześniejszej mozaiki bizantyjskiej, której fragmenty można zobaczyć przez grube szkło. 10 witraży równomiernie rozmieszczonych w murach świątyni przyprawia wnętrze o nastrój smutku.