Bóg przestrzega przed fałszywym poczuciem bezpieczeństwa, które dają zewnętrzne praktyki religijne, On pragnie naszego serca

Kraść, zabijać, cudzołożyć, przysięgać fałszywie, palić kadzidło Baalowi, chodzić za obcymi bogami, których nie znacie... A potem przychodzicie i stajecie przede Mną (…) by móc nadal popełniać te wszystkie występki. Jr 7

„Panu Bogu świeczkę a diabłu ogarek” to znane porzekadło bardzo mocno odzwierciedla postawę niejednego z nas, uważających się za wierzących i będących blisko Boga. Z jednej strony dbamy o to, by być wobec Boga w porządku, z drugiej wybieramy z Bożych wskazań tylko to, co nam wygodne. Z łatwością ulegamy przesądom, a o przykazaniu „nie cudzołóż” mówimy, że takie nienowoczesne. Taka postawa prowadzi ku temu, że grzech przestaje się nazywać grzechem, a niepokój sumienia tłumi się tym, że przecież wszyscy tak postępują. Ulegamy modom, trendom, bo tak nam wygodnie, a odrzucamy Boga, bo jest taki staroświecki. Coraz częściej poszukujemy usprawiedliwień dla swoich niewłaściwych wyborów i zagłuszamy własne sumienie.

Bóg przez proroka Jeremiasza wzywa do nawrócenia. Mówi, żeby nie pokładać nadziei w świątyni, ale żeby prawdziwie zmienić swoje życie. Przestrzega przed fałszywym poczuciem bezpieczeństwa, które dają zewnętrzne praktyki religijne. Bóg pragnie naszego serca, naszej prawdziwej miłości i zaangażowania, a nie tylko powierzchownych gestów. Zaprasza nas do głębokiej, autentycznej relacji z Nim, która wyraża się w naszych czynach, w miłości do bliźnich i sprawiedliwości.