widzę wiele cudów, które się wydarzyły , wiele spełnionych próśb, ale......ciągle jednak jest niewiara, albo może inaczej-strach przed różnej maści karami. Za to , że ciągle gdzieś się potykam, że przy jakiejś tam okazji wyłazi ze mnie zło...można by by tu gadać i gadać.
A najgorsze szemranie=niewiara=upadek=żale pojawiają się,
gdy obie moje córki Bóg gorzko doświadcza chorobą.....za co , po co....dlaczego....to nie do przetłumaczenie żadnej matce , żadnemu ojcu. Czuje się jak nic nie warty ludzki śmieć. Jak marionetka . BO BÓG UDERZA WE MNIE POPRZEZ MOJE DZIECI.