"Spon­tanicznie, bez posługiwania się papierem, ustnie, za pomocą naszej żywej pamięci i serca, daliśmy świadectwo. Podaliśmy to, cośmy widzieli, cośmy przeżyli, to, co nas uderzyło(...) Chronologia nie miała znaczenia dla nas(...)Jesteśmy świadkami prymitywnymi i dlatego prawdziwymi(...) Naszą chwałą stała się nasza słabość i nasze męczeństwo."
BOŻE, JAKIE TO PIĘKNE I JAK BARDZO UMACNIAJĄCE... JESZCZE RAZ SERDECZNIE DZIĘKUJĘ ZA TE TEKSTY!