Izajasz, prorok Adwentu. Zapowiada Izraelowi lepsze dni. Niepokój budzą słowa: „Gdy Pan obmyje brud Córy Syjońskiej i krew rozlaną w Jeruzalem oczyści powiewem sądu i podmuchem pożogi, wtedy (...)”. A więc najpierw oczyszczenie. Z brudów, z rozlanej krwi. Chyba bolesne, skoro mówi nie tylko o sądzie, ale i podmuchu pożogi. Ale potem ta piękna obietnica:

„Nad wszystkim chwała Pańska będzie osłoną i namiotem, by za dnia dać cień przed skwarem, ucieczkę zaś i schronienie przed nawałnicą i ulewą”.

Czasem, owszem, pojawia się w moim życiu coś na kształt podmuchu pożogi. Tak, wiem, to szansa na oczyszczenie. Na to, by dorosnąć, dojrzeć... Ale uczciwie na sprawy patrząc myślę, że mam nie tylko dobre, ale wręcz łatwe życie. Że Bóg faktycznie rozpostarł nade mną jakiś namiot, dający cień w skwarze i schronienie przed nawałnicami....

A Ty? Jakie masz życie? Tak próbując spojrzeć jak najobiektywniej, uwzględniając i dni jasne i ciemne: jakie?