Ten obraz łączy dwie sceny, zwykle przedstawiane oddzielnie: zstąpienie Chrystusa do Otchłani, które nastąpiło po Jego śmierci a przed zmartwychwstaniem, oraz objawienie się zmartwychwstałego już Jezusa swojej Matce.
Jezus po ukrzyżowaniu zszedł do Otchłani, aby ogłosić zbawienie wszystkim, którzy na nie czekali. Ukazał w ten sposób swoje zwycięstwo nie tylko nad śmiercią, ale również nad Szatanem, zwycięstwo, które spowodowało wyzwolenie ludzkości spod dominacji złego ducha. Zbawiciel trzyma w lewej ręce niewielki krzyż z chorągiewką symbolizujący Jego śmierć i zmartwychwstanie. Z lewej strony widzimy starotestamentowych patriarchów i proroków, których wyprowadził z Otchłani. Na pierwszym planie w środku kompozycji klęczą Adam i Ewa. Z lewej strony niektóre z osób wyzwolonych z mocy szatana opierają się o wbity w ziemię krzyż, przy którym u góry unoszą się anioły. Widać je tylko fragmentarycznie, ponieważ obraz został uszkodzony i przetrwała zaledwie jego część. Jezus, na którego boku, stopach i dłoniach widać rany po ukrzyżowaniu, wskazuje palcem prawej ręki swą Matkę. Najświętsza Maryja Panna ado- ruje właśnie koronę cierniową swojego Syna. Ten symbol Jego męki, szyderczo nałożony Mu na skronie przez żołnierzy, jest jednocześnie znakiem Jego królowania w królestwie, „które nie jest z tego świata” (J 18,36). Zbawiciel ukazując Matkę podczas tej adoracji, przypomina nie tylko wyprowadzonym z Otchłani patriarchom i prorokom, ale także całemu światu, że zbawienie było poprzedzone Jego ofiarą. Maryja, która dobrze to rozumie, jest więc przedstawiona jako wzór do naśladowania.
Dostępna jest część treści. Chcesz więcej?
Zaloguj się i rozpocznij subskrypcję.
Kup wydanie papierowe lub najnowsze e-wydanie.
aktualna ocena | |
głosujących | |
Ocena |
bardzo słabe |
słabe |
średnie |
dobre |
super |