Jezus Samarytanin

To jedna z najbardziej znanych i najczęściej komentowanych przypowieści Jezusa.

1. Najbardziej popularny sposób odczytania przypowieści to wezwanie do obowiązku pomagania ludziom, których spotykamy na drodze naszego życia. Ten moralny sens jest oczywiście bardzo istotny i aktualny. Słowo „Samarytanin” stało się wręcz synonimem miłosierdzia, pomagania, wolontariatu. Każdy z nas ma stać się Samarytaninem dla ludzi w potrzebie. Nie jakichś abstrakcyjnych ubogich, ale tych napotkanych przy drodze mojego życia.

2. Warto zwrócić uwagę, że Samarytanin z jednej strony działa pod wpływem emocji – jest wzruszony widokiem konkretnego człowieka, który sam sobie nie poradzi. Ale jednocześnie działa w sposób bardzo przemyślany. „Samarytanin wie, jakie środki ma do dyspozycji. Wino służy do dezynfekcji, oliwa uśmierza ból, a bydlę jest środkiem transportu. Wie on, że to są środki doraźne, dlatego konieczna jest pomoc instytucji, czyli gospody. Jeśli przekazał pieniądze na opiekę, to znaczy, że miał te pieniądze” – tłumaczył kiedyś w wywiadzie dla GN ks. Antoni Bartoszek, moralista. Ważny wniosek dla nas: „czasem jednostronnie akcentujemy ten emocjonalny aspekt, wręcz szantażujemy tym innych. Tymczasem aby dobrze pomagać, trzeba połączyć wrażliwość serca z racjonalnością działania, z kompetencją, z pewnym porządkiem”.

3. Ojcowie Kościoła zwracali uwagę, że przypowieść o Samarytaninie jest także opowieścią o Jezusie Chrystusie. Człowiekiem potrzebującym ratunku jest każdy z nas. Ów nieszczęśnik schodził z Jeruzalem do Jerycha. To rzeczywiście stroma droga w dół, w depresję. Jest tu ukryty sens symboliczny. Jerozolima to miasto święte, miasto Boga. Tam oddaje się Bogu chwałę. Jerycho w Biblii jest symbolem grzechu. Jeśli człowiek porzuca miasto Boga, to idzie niebezpieczną drogą i naraża się na nieszczęście. Na tej drodze zostaje okradziony i odarty z szat. W duchowym sensie zostaje okradziony z sensu, nadziei, godności. Jest zraniony, na pół martwy. To obraz człowieka, który ponosi konsekwencje grzechu. Kapłan i lewita są reprezentantami religii, która utraciła moc czynienia dobra. Obaj idą tą samą drogą co ów pobity człowiek. W sensie duchowym oni również są na pół umarli, bo są niezdolni do współczucia, pomocy, miłosierdzia.

4. Samarytanin jest portretem Jezusa Chrystusa. Dlaczego Samarytanin? Bo Samarytanie, choć etnicznie spokrewnieni z Żydami, byli przez nich znienawidzeni. Jezus (Bóg spokrewniony z nami przez człowieczeństwo) też był znienawidzony i odrzucony. Jezus-Samarytanin okazał miłosierdzie. Zszedł na poziom grzesznika. Zalał jego rany oliwą i winem. To obraz sakramentalnego życia Kościoła. Oliwa jest używana podczas chrztu, bierzmowania, święceń kapłańskich, namaszczenia chorych. Wino to Eucharystia. Jezus przez sakramenty leczy wciąż nasze rany. Samarytanin opłacił pobyt w gospodzie. Jezus zapłacił za nasze „leczenie” najwyższą cenę – na krzyżu. Gospoda jest obrazem Kościoła, do którego sam Jezus znosi kolejne ofiary grzechu. Stać się Samarytaninem znaczy stać się kimś takim jak Jezus. •

«« | « | 1 | » | »»
Wiara_wesprzyj_750x300_2019.jpg

Ostatnio najczęściej czytane