Uznawanie bogactwa za wyznacznik ludzkiej wartości nie jest wcale od nas tak odległe, jak nam się wydaje.
Medytacyjna podróży po Ziemi Świętej.
Miłość potrafi cierpliwie oczekiwać, ale i skutecznie pocieszać. Jak światło prowadzi ona ludzkie serce w kierunku Syna Bożego, który jest „zmartwychwstaniem i życiem”.
Boże źródło prawdziwego życia bije wciąż w Eucharystii. Pomaga nam ono łączyć się po bratersku między sobą...
Te same dążenia? Może wydawać się nierealne. Jak wielu ludzi mogłoby mieć te same dążenia? A jednak...
Droga ku Wielkanocy prowadzi przez pustynię. Jest to droga wyzwolenia, ale nie ułatwienia.
W zamęcie współczesności to wezwanie wyznacza jasny kierunek.
Dzięki Chrystusowi nie ma beznadziejności, nie ma poczucia oblężonej twierdzy, nie ma ciągłych lęków o życie.
W słowie „oddajcie” jest wezwanie do aktywności, ruchu woli w konkretnym kierunku.
Świętość zakłada stały kierunek ku niebu. Pomimo trudności, ludzkich niedoskonałości, schodzenia na bezdroża.
Być Kościołem Matką mającym oczy Matki. Czyli widzieć. Nie tylko to, co leży na ulicy, rzuca się w oczy, epatuje biedą...
Bez niego cóż jest? "Jedno cierń i nędze".
Garść uwag na do czytań na niedzielę Zesłania Ducha Świętego, rok B z cyklu „Biblijne konteksty”
Komentarze biblijne do czytań liturgicznych.