Nasze ludzkie pragnienia mają w Wielkim Poście oczyszczać się w bliskości Jezusa.
Przejaw pychy? A może realizmu?
Bóg za darmo obdarował mnie różnymi darami i talentami, czy jestem w stanie też za darmo „oddać” je innym?
Tego ludzka pycha nie potrafi znieść.
Wielka mądrość nie uchroniła Salomona przed największą głupotą.
Dlaczego? Pewnie dlatego, że silnych nadyma pycha.
A zarzewiem owego zła jest przekroczenie tej nieuchwytnej granicy między wiarą we własne siły a pychą, między przekonaniem o własnej wartości, a butnym wywyższaniem się nad innych...
Jeśli ślepotą jest pycha, pogardzanie innymi, szyderstwo, gonienie za złem…?
Przymiotem ubogich jest cierpliwa pokora, podczas gdy wadą bogatych – pycha.
Śmieszny jest, kto będąc tylko Bożym narzędziem, wpada w pychę.
Wiara stanowi klucz do Serca Boga, pozwala zrozumieć Jego mowę i jej znacznie oraz podjąć próbę wcielania w życie Bożych wskazań.
O Bogu, o człowieku i o nadziei. W rytmie czytań roku liturgicznego.
Garść uwag do czytań na XVII niedzielę zwykłą roku C z cyklu „Biblijne konteksty”.
Komentarze biblijne do czytań liturgicznych.
