Wydawnictwo Bratni Zew Kraków 2008 format: 175x245, stron: 588, oprawa: twarda
Wezwał was przez nasze głoszenie Ewangelii, abyście dostąpili chwały Pana naszego Jezusa Chrystusa.
Kościół jest po to, aby głosił Ewangelię, aby jego członkowie byli świadkami Jezusa wobec świata.
Dał moc i władzę. Dał wszystko, co potrzebne, by Ewangelia była głoszona a Królestwo wzrastało.
Wiele jest dzisiaj koncepcji głoszenia Ewangelii. A jednak ciągle tą najsilniejszą jest pokój, który trwa w świadku Ewangelii.
Czy dziś jest szansa na skuteczne głoszenie Ewangelii? Czy da się ożywić parafie tak, by rzeczywiście były wspólnotą wspólnot? Jak dotrzeć do młodych? Jest na to sposób!
Uczniowie Jana i faryzeusze uczyli się zwyczajów religijnych, a uczniowie Jezusa uczyli się głoszenia ewangelii.
Nasza laicka epoka nie wyrzekła się duchowości, wyrzekła się natomiast chrześcijaństwa. Oznacza to, że nie należy rozpoczynać wszystkiego od nadzwyczajnych zjawisk, intensywności subiektywnych doznań religijnych ani ścigania się z innymi na wyniki moralnych osiągnięć. Należy raczej otworzyć na nowo przed ludźmi Biblię i głosić im Słowo Boże w zgodzie z odwieczną tradycją Kościoła.
Będą się uczyć, jak skutecznie ewangelizować w zmieniającym się świecie, by docierać z Dobrą Nowiną do współczesnych. W Lublinie już za miesiąc rusza Ogólnopolska Szkoła Ewangelizatorów.
Postawa Jakuba i Jana może bulwersować. Oto uczniowie, zamiast głosić Ewangelię, kłócą się o znaczenie i władzę.
Wiara to nie tylko intelektualne poznanie, ale również osobista decyzja i zmiana życia, nawrócenie i przyjęcie zmartwychwstałego Jezusa.
O Bogu, o człowieku i o nadziei. W rytmie czytań roku liturgicznego.
Garść uwag do czytań na XVII niedzielę zwykłą roku C z cyklu „Biblijne konteksty”.
Komentarze biblijne do czytań liturgicznych.
