Księgi Starego Przymierza

Dawid śpiewa na łożu śmierci
(R. XXIII, w. 1-7)

Duch Boży mówił przeze mnie,
A język mój powtarzał jego słowa.

Mówił Bóg Izraela,
Opoka Izraela do mnie mówiła:
„Ten, który panuje w bojaźni Bożej,
Panuje sprawiedliwie nad ludźmi.
Będzie jak światło jutrzenki,
Gdy słońce wschodzi
O poranku bez obłoków,
I jako deszcz, który z ziemi
Wywołuje trawę".

Taki jest mój dom wobec Boga,
Który zawarł ze mną wieczne przymierze,
We wszystkim uporządkowane i utwierdzone.
Czyż nie pozwoli rozkwitnąć
Mojemu zbawieniu i radości?

Nikczemni będą jak krzak ciernisty,
Który należy wyplenić, nie dotykając go dłonią.
A jeśli ktokolwiek będzie musiał go dotknąć,
Uzbroi się w żelazo i oszczep
I ogniem go wypali do szczętu.