Działali niespełna wiek po powrocie narodu wybranego z Babilonu, który w 538 r. przed Chr. umożliwił dekret perskiego króla Cyrusa. W Jerozolimie i w całej Palestynie, zniszczonych przez Babilończyków i pustoszejących przez długie dziesięciolecia, było wiele do odbudowy. Nehemiasz, bohater czytanej dziś księgi, w 445 r. przed Chr. został mianowany przez perskiego króla Artakserksesa I namiestnikiem Judy. Robił, co mógł, by odbudować bezpieczne życie swego narodu. Zabiegał o reformy religijne, starał się o poprawę warunków materialnych. Jednym z widomych znaków jego działalności była odbudowa murów Jerozolimy, która miała zapewnić bezpieczeństwo mieszkańcom. I właśnie zakończenie tej odbudowy stało się okazją do zgromadzenia ludu, a o nim opowiada dzisiejsze czytanie.