Dary Ducha

Słowo jednak charisma w listach Pawłowych odnosi się także do pewnych działań Ducha będących „darami duchowymi”. O takich darach Paweł pisze w Liście do Rzymian: „gorąco bowiem pragnę was zobaczyć, aby wam użyczyć nieco daru duchowego dla waszego umocnienia” (Rz 1,11). W Liście zaś do Koryntian pisze, iż łaska Boża dana adresatom w Jezusie Chrystusie (1Kor 1,4) objawia się w konkretnych łaskach – darach duchowych, darach łaski (gr. charismata), jakimi Bóg obdarzył daną wspólnotę wiernych (1Kor 1,5.7). Podobne w dalszej części tego listu Apostoł pisze o różnych darach łaski, o różnych darach, których źródłem jest Duch (zob. 1Kor 12,4.9.28.30.31). Wszystkie te łaski, wszystkie owe dary – dary Ducha, ofiarowywane są ludziom dla wspólnego dobra Kościoła. W Liście do Koryntian Apostoł Paweł zachęca także adresatów, by ci starali się „o większe charismata” – o większe dary Duchowe (1Kor 12,31), pośród których niewątpliwie największym darem, największą łaską jest miłość. Charismata to znaki łaski, to dary, objawiające się dzięki działania Ducha we wspólnocie wiernych.

Chrześcijanie, pisze Paweł w Liście do Rzymian, według udzielonej im łaski mają różne dary (Rz 12,6). W wersecie tym występuje słowo charismata, jest mowa o łaskawym udzieleniu, choć nie występuje słowo Duch. Jednak chociaż Paweł nie pisze wprost, że wymienione w dalszej części pisma dary pochodzą od Ducha, to niewątpliwie Duch jest ich źródłem. W innych bowiem pismach Apostoła Pawła, Duch wyraźnie jest wskazywany jako źródło owych darów (zob. 1Kor 12; Rz 12 – 14; Ga 5 – 6).

Warto także zwrócić uwagę, iż Paweł czasami pisząc o darach, o obdarowywaniu, myśli nie tyle o mocy Ducha, co o „Bożej łasce”, która sprawia zdolność do prorokowania, upominania, karcenia, rozdawania, przewodniczenie we wspólnocie, czynienia uczynków miłosierdzia (zob. Rz 12,6.8).