IV Niedziela Zwykła - Rok B

Tekst i komentarz z Komentarza Żydowskiego do Nowego Testamentu. David H. Stern. Oficyna Wydawnicza Vocatio. Warszawa 2004 

DRUGIE CZYTANIE

A chciałbym, żebyście byli wolni od trosk. Mężczyznę wolnego zajmują sprawy Pana, jak się podobać Panu; ale mężczyznę żonatego zajmują sprawy tego świata, jak się podobać żonie; i czuje się rozdarty. Podobnie kobietę, która nie jest już zamężna albo jest dziewczyną, która nigdy nie miała męża, zajmują sprawy Pana, jak być świętą fizycznie i duchowo; natomiast kobietę zamężną zajmują sprawy tego świata, jak się podobać mężowi. Mówię wam to dla waszego pożytku, a nie żeby wam narzucać ograniczenia. Zależy mi na tym, abyście żyli, jak należy, i służyli Panu z całym poświęceniem.

(1 Kor 7,32-35)

zobacz KOMENTARZ :.
 

EWANGELIA

Weszli do K'far-Nachum i w szabbat Jeszua wszedł do synagogi i zaczął nauczać. Byli zdumieni tym, jak naucza, bo nie pouczał ich jak nauczyciele Tory, ale jak ten, kto sam ma władzę. Znajdował się akurat wtedy w ich synagodze człowiek z duchem nieczystym, który zawołał: „Czego od nas chcesz, Jeszuo z Naceret? Przyszedłeś nas zniszczyć? Wiem, kim jesteś - Świętym Bożym!". Lecz Jeszua zgromił ducha nieczystego: „Milcz i wyjdź z niego!" Wtrącając tego człowieka w konwulsje, wydał on głośny wrzask i wyszedł z niego. Wszyscy byli tak zdumieni, że poczęli pytać jeden drugiego: „Cóż to takiego? Jakaś nowa nauka, za którą stoi moc! On rozkazuje nawet duchom nieczystym i są Mu posłuszne!". I wieść o Nim rozchodziła się prędko po całym obszarze Galii.

(Mk 1,21-28)

22. Nauczyciele Tory (uczeni w Piśmie) nie posiadali s'michy (nie byli ordynowani na rabinów; zob. Mt 21,23K), nie mogli zatem wprowa­dzać chidduszim (nowych interpretacji) ani posek halacha (wydawać sądów prawnych; zob. Mt 2,4K). Dlatego ludzie byli zdumieni (można by nawet rzec: „zaszokowani", hebr. hisztomemu): Jeszua nauczał jak rabin, a nie jak uczony w Piśmie. To był pierwszy wymiar ich zdumienia.
Drugi wymiar wiązał się z tym, że Jeszua nauczał jak ten, kto sam ma władzę. Żaden rabin nie nauczał (czy „wyrokował" - pasak) przeciwko halasze swojego rabina. Jeszua jednak, który sam nie miał swojego rabina, wydawał się dysponować władzą, z jaką nie mogła się równać władza żadnego innego rabina (w. 23-27zK). Wnioskując na pod­stawie świadectwa samego Jeszui z Ewangelii Jana 5-9, podsumowanego ostatecznie w J 12,44-50, Je­go władza pochodziła bezpośrednio od Jego Ojca - Boga; zob. też Daniel 7,14; Mt 28,18.
W końcu w 2, 10 Jeszua we właściwy tylko so­bie sposób twierdzi, że ma władzę przebaczania grzechów. Jest to najwyższa „moc dana lu­dziom" (Mt 9,8), stąd też ludzie „byli zdumie­ni" również i tym (2,12).

23-27. Jeszua, w odróżnieniu od rabinów, miał władzę nad demonami. Dlatego to Jego słuchacze byli zdumieni ta „nową nauką" (w. 27). Targum Onkelos z ok. II wieku n.e. (przekład interpretujący na aramejski, dokonany przez Onkelosa) oddaje fragment Izajasza 12,3, znany wielu jako pieśń do izraelskiego tańca ludowego (Uszawtem maim b'sasson mima'aianei-hajeszu'a - „I zaczerpniesz wody z radością ze źródeł zbawie­nia"), w ten sposób: „I otrzymasz nową naukę od pierworodnego sprawiedliwego syna Bożego". Co oznacza, że Onkelos interpretuje Izajasza. 12,3 jako wyraźne proroctwo mesjańskie, znajdujące oczywiste odniesienie do Jeszui.
Talmud podaje, że Rabbi Jochanan ben-Zakkaj, inicjator soboru w Jamnii (Jabne, Jawne), podczas którego ok. 90 roku n.e. rozwinięto for­mę judaizmu rabinicznego w okresie poświątynnym, badał mowę szedim (duchów demonicznych; Sukka 28a), nie podaje jednakże, jakoby szedim były mu posłuszne.