Na 4 Niedzielę Adwentu C z cyklu "Wyzwania".
więcej »Uczeń i prezbiter, który odegrał tak istotną rolę w nawróceniu Apostoła Narodów uznawany był za pierwszego biskupa Damaszku. Oddał życie jako męczennik, ukamienowany za murami miasta za rozkaz zarządcy rzymskiego Licyniusza. Historyk arabski Ibn Asaker (1105-1176) wspomina o kościele św. Krzyża, a kroniki pielgrzymów z XVII w. potwierdzają istnienie w dzielnicy wschodniej groty, krypty i kościoła bizantyjskiego związanych z domem Ananiasza. W 1820 r. franciszkanie z Kustodii Ziemi Świętej odzyskali kryptę i zorganizowali sanktuarium, które do dziś jest najczęściej odwiedzanym miejscem starego Damaszku (por. B. A. Hajjar, Aram znaczy Syria, Warszawa 2003).
Trzeci Ewangelista, podobnie jak pozostali synoptycy, przytaczają trzy zapowiedzi Męki i Zmartwychwstania Jezusa (por. Łk 9,22. 44-45; 18,31-33). Pierwsza z nich mówi o odrzuceniu „przez starszych, wyższych kapłanów i nauczycieli Pisma”, którzy mieli zupełnie inne wyobrażenie oczekiwanego Mesjasza.
W Dziejach Apostolskich 7,56 i Ewangeliach pojawia się tajemnicza postać „Syna Człowieczego”. Posługując się tym tytułem Jezus używa zasadniczo trzeciej osoby, chcąc jakby dać do zrozumienia, że nie chodzi o Niego samego, lecz o kogoś innego (X. Léon-Dufour). Postawa Syna Człowieczego, który musi wiele wycierpieć, stała się wzorem dla pierwotnego Kościoła. „Syn Człowieczy, który nie przyszedł, aby Mu służono, lecz aby służyć i dać swoje życie jako okup za wielu” (Mt 20,28). Aktywna postawa służebna jest podstawowym zadaniem naśladowców Chrystusa (Łk 9,23-26). Muszą oni jednak pamiętać, że jeśli Syn Człowieczy był prześladowany, to i oni prześladowani będą. Istotna jest wierność i trwanie w nauce – w słowie Jezusa (Łk 9,26). Z obrazem Syna Człowieczego wiąże się również perspektywa udziału w przyszłej chwale jako nagroda za wierną i ofiarną służbę (Łk 9,27). Ma to być znak końca świata, którego interpretacja jest kontrowersyjna i do dziś nie rozstrzygnięta.
Po swoim nawróceniu Apostoł nauczał w synagogach Damaszku, że Jezus jest „Synem Bożym” (Dz 9,20). Wszyscy byli zaskoczeni tym kerygmatem, wielu było oburzonych, a byli też i tacy, którzy chcieli go za to uwięzić i zabić jako bluźniercę. Ci wreszcie, którzy słuchali z uwagą jego nauki stawiali wiele pytań. I dziś warto je stawiać, np.:
* W jakich scenach ewangelicznych pojawia się prawda o Jezusie – Synu Bożym? Dlaczego właśnie ten tytuł pojawił się w nagłówku pierwszej Ewangelii – „Ewangelia Jezusa Chrystusa, Syna Bożego”(Mk 1,1)?
* Bibliści uważają, że tytuł „Syn Boży” odnoszony do Mesjasza w Starym Testamencie „sam przez się nie oznaczał jego bóstwa ani też synostwo naturalne, lecz synostwo przybrane, mające swe źródło w specjalnym powołaniu i misji” (J. Kudasiewicz). A jak jest w Nowym Testamencie?
* Co na ten temat mówi Katechizm Kościoła Katolickiego?
* Dlaczego – według relacji Dziejów Apostolskich – uczeń Ananiasz przed Pawłem otrzymał wiadomość, że ten jest przeznaczony, by zostać misjonarzem narodów (9,15)? Jaką rolę w naszym nawróceniu i powołaniu odgrywają inni, najbliżsi, kapłani?
Dodaj swoje pytanie :.
Módl się!
Panie Jezu, spraw, byśmy Cię poznali nie tak, jak sądzimy, że Cię znamy – powierzchownie, ale tak, jak naprawdę nam się ukazujesz, jeden z Ojcem, objawiający Ojca, wypełniający jego wolę, głosiciel Jego słów. Daj nam pojąć jedność, wyjątkowość i ostateczność objawienia Boga obecnego w Twoim życiu, śmierci i zmartwychwstaniu. Wlej w nas Twojego Ducha, byśmy mogli mieć udział w życiu Trójcy Świętej i osiągnąć ideał, do którego nas wzywasz, tak, byśmy stanowili z Tobą jedno, jak Ty jesteś jedno z Ojcem.
C. M. Martini, Ważny przypadek wiary, Kraków 2006, s. 58.
aktualna ocena | |
głosujących | |
Ocena |
bardzo słabe |
słabe |
średnie |
dobre |
super |