Abyście doszli do celu

Rosyjski pielgrzym nigdy nie rozstawał się w podróży z księgą Biblii, przekonany, że słów Bożych boi się diabeł, nawet jeśli nie są odczytywane i medytowane. Ksiądz Dolindo Ruotolo, zakochany w słowie Boga neapolitański kapłan, pozostawił po sobie 33 tomy spisanych komentarzy do wszystkich ksiąg Pisma Świętego, marząc o tym, by Biblia powróciła do rąk katolików. Papież Benedykt XVI napisał w swej adhortacji „Verbum Domini”, że zaniedbywanie słowa Bożego winno być przedmiotem rachunku sumienia.

Dlaczego wsłuchiwanie się w głos Boga jest tak ważną rzeczą? Powodem jest na pewno fakt, że Bóg po wyprowadzeniu Izraela z Egiptu skierował do ludzi swój pierwszy nakaz: Shema Israel! Słuchaj, Izraelu! Zanim coś podejmiesz, zdecydujesz o czymś, zrobisz coś czy zaniechasz czegoś, najpierw: posłuchaj Boga! Daj Mu pierwszeństwo do zainspirowania cię i pokierowania tobą. Jego słowo ma moc sprawczą. Co Bóg wypowie, to się spełnia. Gdy tak postąpisz, z pewnością kiedyś usłyszysz o sobie: „To lud mądry i rozumny”.

Ale istnieje też inny powód słuchania Bożych nakazów: „Abyście doszli do posiadania ziemi, którą wam daje Pan”. Dla Izraela była to Ziemia Obiecana, dla uczniów Chrystusa – niebo.

Uczniowie Zmartwychwstałego odczuwali w sobie, jako postulat przeżywania na serio swego chrzcielnego powołania, potrzebę podążania w trzech kierunkach: wyrzeczenie się świata, walka z demonem i poszukiwanie utraconego raju. Czym jest ten trzeci imperatyw?

Adam w raju poznał słodycz miłości Boga. Po utracie tej miłości i wygnaniu z Edenu na skutek grzechu gorzko tego żałował i usychał z tęsknoty. Nie opłakiwał piękna raju jako miejsca, ale utratę Bożej bliskości. Każda dusza, która poznała Boga w Duchu Świętym, a następnie utraciła łaskę, odczuwa w sobie udrękę Adama. To największy dowód tego, że człowiek nie jest stworzony dla tego świata. Nosi w sobie tęsknotę za prawdziwą ojczyzną. Aby utrzymać w sobie żywą determinację podążania drogą wiary ku życiu wiecznemu, chrześcijanin musi karmić się stale słowem Boga.