PRZEMIENIENIE PAŃSKIE - ROK C

Tekst i komentarz z Komentarza Żydowskiego do Nowego Testamentu. David H. Stern. Oficyna Wydawnicza Vocatio. Warszawa 2004

II CZYTANIE

Bo kiedy oznajmiliśmy wam o mocy i przyjściu naszego Pana Jeszui Mesjasza, nie opieraliśmy się na podstępnie zmyślonych mitach. Przeciwnie, widzieliśmy Jego maje­stat na własne oczy. Bo byliśmy przy tym, gdy odebrał On cześć i chwałę od Boga Oj­ca, i doszedł Go głos ze wspaniałości Sz'chiny: „To jest mój Syn, którego miłuję, mam w Nim upodobanie". Słyszeliśmy ten głos, jak wychodził z nieba, kiedy byliśmy z Nim na świętej górze. Tak, Słowo prorockie zostało potwierdzone. Uczynicie dobrze, jeśli będziecie się nim kierować, jak światłem jaśniejącym w ciemnym, mrocznym miejscu, aż zaświta Dzień i Gwiazda Poranna wzejdzie w waszych sercach.

(2 P 1,16-19)
 

16-18 I również podobnie jak Mosze, Kefa spotkał Boga na świętej górze. Trzej spośród czterech ewangelistów opisują to wydarzenie, Przemienienie Jeszui, kiedy Kefa, Ja'akow i Jochanan ujrzeli objawiony majestat Mesjasza (Mt 17,1-9; Mk 9,2-10; Łk 9,28-36). Słowa: „To jest mój Syn, którego miłuję, mam w Nim upodobanie", rozległy się również w chwili, gdy Jochanan Zanurzyciel zanurzał Jeszuę (Mt 3,17; Mk 1,11; Łk 3,22), a są one nawiązaniem do Psalmu 2,7: „Tyś jest moim Synem, dziś sta­łem się Twym Ojcem", cytowanego zresztą w Dz 13,33 oraz w Żm 1,5 i 5,5.
Kefa zaświadcza tutaj o swoim osobistym doświadczeniu Jeszui Mesjasza, aby (1) dowieść swych uprawnień do wiarygodnego interpreto­wania proroctw (w. 19-21zKK) oraz (2) skon­frontować historyczną wiarygodność wydarzeń z życia Jeszui, Jego śmierci i zmartwychwstania z podstępnie zmyślonymi mitami i „zmyślo­nymi historiami" (2,3), jakimi posługiwali się fałszywi prorocy. Greckie słowo sophismenos („podstępnie zmyślone") można by też w na­szym języku oddać wywodzącym się od tego słowa określeniem „oparte na sofistyce".
Na temat Sz'chiny, objawionej chwały Bożej - zob. pkt 3 w Żm 1.2-3K.

19. Wobec Kefy zostało potwierdzone Słowo prorockie, w którym autorzy Tanach przed­stawili „cenne i nadzwyczaj wielkie obietnice" (w. 4). Po pierwsze, upewniło go co do tego osobiste zetknięcie się z Jeszuą i Jego chwałą (w. 16- 18). Po drugie, ponieważ wiele słów wypo­wiedzianych przez Proroków o Mesjaszu wypeł­niło się już podczas Jego Pierwszego Przyjścia, Kefa mógł być pewien, że reszta wypełni się podczas Drugiego Przyjścia (i wiedział o tym już dawno; zob. Dz 3,21). Waga faktu, że wobec Kefy Słowo prorockie zostało potwierdzone, polega na tym, że należy ufać właśnie jego in­terpretacji proroctwa, nie zaś interpretacjom fałszywych nauczycieli z rozdz. 2.
Dzień to chwila Drugiego Przyjścia Jeszui (por. Rz 13,12; l Ke 2,12), ale może chodzić również o Dzień Sądu (3,10; Jd 6). Kiedy zatem zaświta Dzień, to Gwiazdą Poranną będzie Jeszuą Mesjasz. Jest to zapewne odniesienie do Księgi Liczb 24,17: „Wyjdzie gwiazda z Jakuba", który to fragment traktuje się w judaizmie ja­ko zapowiedź Mesjasza (np. Testament Lewiego 17,3, Testament Judy 24,1-5). Rabbi Akiwa ogłosił Mesjaszem przywódcę drugiego powsta­nia żydowskiego (132-135 n.e.) Bar-Kosibę, którego nazwał Bar-Kochwą, „Synem Gwiazdy", właśnie w nawiązaniu do tego wersetu. W XII wieku Ramban (Nachmanides) pisał:

„Wystąpi gwiazda z Jakuba". Ponieważ Mesjasz ma zgroma­dzić rozproszonego Izraela ze wszystkich zakątków ziemi, Balaam porównuje go [metaforycznie] do gwiazdy, która wędru­je po nieboskłonie od krańców nieba, tak jak to powiedziano o [Mesjaszu]: „I oto wśród obłoków niebieskich nadszedł ktoś jakby syn człowieczy" itd. [Daniel7,13] (Commentary on the Torah, tłum. C.B. Chavel, t. IV, s. 283).

Zob. też Malachiasz 3,20 (4,2); Mt 2,2zK; Łk 1,78; Ap 22,16.

EWANGELIA

Jeszua zabrał ze sobą Kefę, Jochanana i Ja'akowa i poszedł w góry, aby się modlić. Kiedy się modlił, zmienił się wygląd Jego twarzy, a ubranie stało się lśniąco białe. Nagle pojawiło się dwóch mężów rozmawiających z Nim - Mosze i Elijahu! Ukazali się w blasku chwały i mówili o Jego odejściu, którego miał wkrótce dokonać w Jeruszalaim. Kefa i ci, którzy byli z nim, głęboko usnęli, ale rozbudziwszy się całkowicie, ujrzeli Jego chwałę i dwóch mężów stojących razem z Nim. A gdy ci mężowie opuszczali Jeszuę, Kefa powiedział do Niego, nie wiedząc, co mówi: "Dobrze, że tu jesteśmy, Rabbi! Rozstawmy trzy szałasy - jeden dla Ciebie, jeden dla Moszego i jeden dla Elijahu". A gdy mówił, pojawił się obłok i otoczył ich. Przelękli się, gdy weszli w obłok, a z obłoku wyszedł głos, mówiąc: "Oto mój Syn, którego wybrałem. Słuchajcie Go!" Gdy głos mówił, Jeszua znów był już sam. Milczeli i w tym czasie nic nie powiedzieli nikomu o tym, co widzieli.

(Łk 9,28b-36)

31. Odejście, gr. exodos, w niektórych przekładach tłumaczone jako "śmierć". Choć Jeszua miał faktycznie umrzeć, a potem po swym zmartwychwstaniu, odejść do nieba, to użycie tego słowa w tym miejscu, po ukazaniu się Moszego, przywodzi na myśl to, co wiąże się z wyjściem (exodusem) Żydów z Egiptu. Słowo exodos pojawia się w Nowym Testamencie jeszcze tylko w dwóch miejscach - Żm 11,22, gdzie odnosi się konkretnie do Wyjścia z Egiptu oraz w 2 Ke 1,15, gdzie oznacza śmierć samego Kefy.

------------------------------------

Elijahu - Eliasz
Ja'akow - Jakub
Jochanan - Jan, Joanan
Kefa - Kefas, Piotr
Mosze - Mojżesz